ของขวัญจากเมียไร้รัก

“คุณยายหมายความว่ายังไงนะครับ” ฌอร์น ภักดีนรกุล เสียงเข้มขึ้นทันที เมื่อสิ้นสุดคำพูดของผู้เป็นยาย หลานชายเพียงคนเดียวก็แสดงความไม่พอใจออกมาชัดเจน “ก็หมายความตามที่เข้าใจแหล่ะ หลานต้องแต่งงานกับหนูไอซ์” คุณหญิงเบญจวรรณกล่าวด้วยท่าทีที่ไม่สะทกสะท้านในความไม่พอใจของหลานชาย “คุณยายทำไมต้องบังคับผมในเรื่องที่ไม่ควรบังคับ นี่มันปีไหนแล้ว เขาไม่มีหรอกการคลุมถุงชน” ฌอร์นไม่เข้าใจ ทำไมอยู่ดีๆ ยายของเขาถึงบังคับให้เขาแต่งงานกับไอย์ณรา หลานสาวของลูกหนี้ยายเขา แค่ประวัติก็ไม่น่าจะไปข้องเกี่ยวแล้ว นี่ยายของเขาถูกไสยศาสตร์เล่นงานจากสองยายหลานอย่างนั้นหรือ “ก็ปีสองพันห้าร้อยหกสิบห้าไง แต่นี่ไม่ได้เรียกว่าการคลุมถุงชน มันคือการหาหลานสะใภ้ดีๆ ให้กับหลานชายตัวเองมากกว่า” คุณหญิงเบญจวรรณแก้ตัวน้ำขุ่นๆ ท่านไม่ต้องการเห็นหลานชายคว้าคู่ควงที่เปลี่ยนอยู่บ่อยๆ มาเป็นหลานสะใภ้ “คุณยายก็พูดไปเรื่อย ผมไม่มีทางยอมแต่งงานกับไอย์ณราเด็ดขาด คุณยายเลิกหวังได้แล้ว” ฌอร์นเอ่ยออกมาอย่างเด็ดขาด ใบหน้าบูดบึ้งของชายหนุ่มบ่งบอกถึงความไม่พอใจอย่างชัดเจน “งั้นก็ไม่เป็นไร ไม่อยากแต่งยายก็ไม่ว่า แต่ว่าทรัพย์สมบัติทุกอย่างของภักดีนรกุลจะตกเป็นขององค์กรการกุศล ส่วนยายก็จะไปอยู่บ้านพักคนชรา ส่วนหลานก็เชิญใช้ชีวิตในแบบที่หลานต้องการเถอะ ยายจะไม่บังคับอะไรหลานอีกแล้ว” คุณหญิงเบญจวรรณเอ่ยอย่างเจ้าเล่ห์ “คุณยายจะให้ผมเหลือแต่ตัวอย่างนั้นเหรอครับ” เมื่อฌอร์นได้ยินสิ่งที่ผู้เป็นยายพูด เขาก็อยากจะร้องตะโกนดังๆ นี่มันยิ่งกว่าคำว่าบังคับ ถ้าเขาไม่แต่งงานกับไอย์ณราเขาก็เหลือแต่ตัว ตลกร้ายชัดๆ “ก็ไม่ได้เหลือแต่ตัวนี่น่า สมบัติที่หลานหามาได้ด้วยตัวเอง แล้วก็เงินเดือนของหลานไม่ได้เก็บไว้บ้างเลยเหรอ” คุณหญิงเบญจวรรณเอ่ยถามเหมือนเมตตาหลานชาย แต่ที่ไหนได้ท่านกำลังยิ้มเยาะหลานชายท่าน ใช้ชีวิตเสเพลสำราญมาโดยตลอด เงินเดือนที่ได้มาก็หมดไปกับการเที่ยวเตร่ผู้หญิง นี่ถ้าไม่ได้เกิดมาบนกองเงินกองทอง ป่านนี้คงไม่เหลืออะไรแล้ว เพราะฉะนั้นการขู่ที่ได้ผลที่สุดก็คือขู่เขาเรื่องสมบัตินี่แหล่ะ “ผมต้องทำยังไงคุณยายถึงจะยอมล้มเลิกความตั้งใจ” ผู้เป็นหลานถามออกไปตรงๆ