“ทำไมล่ะ”
“ก็บอกแล้วไงว่าคนงานมันเยอะ ถึงกำนันเข้มจะคุมพวกมันได้ จนพวกมันไม่กล้าทำอะไรก็เหอะ แต่ขึ้นชื่อว่าผู้ชาย ไว้ใจได้ซะที่ไหน ยังไงถ้าแกจะไปเล่นน้ำก็อย่าไปเย็นมากนัก มันอันตรายเข้าใจมั้ย”
เธอเข้าใจคำเตือนของพี่สาวทุกอย่างแหละ แต่จะปฏิบัติตามได้มากน้อยแค่ไหนนั้นคงเป็นอีกเรื่อง...
“เย็นนี้แกอยู่บ้านคนเดียวนะกี้ ฉันกับพี่ธงจะพาลูกไปเยี่ยมปูย่ามันอีกตำบลหนึ่ง ดึก ๆ หน่อยถึงจะกลับ ปิดประตูบ้านลงกลอนให้เรียบร้อยด้วย”
ถึงไม่ได้กลัวอะไร แต่เธอก็ทำตามที่พี่สาวสั่งไว้ทุกอย่าง หากไม่ใช่เพราะเสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นหลังจากที่พวกเขาออกจากบ้านไปไม่นานนัก
“ใครมาอ่ะ?...ใครจ๊ะ” เธอตะโกนถามผ่านบานประตูออกไป ก่อนจะได้ยินเสียงพี่เขยของเธอนั่นเองที่ตอบกลับมา
“พี่เองจ๊ะ เปิดประตูให้หน่อยสิ พี่ลืมของน่ะ”
“อ๋อ...พี่ธงน่ะเอง” กิระดารู้ได้ทันทีเลยว่าพี่เขยของเธอย้อนกลับมาเพราะต้องการอะไร แววตาของเขามัน
