แม้ว่าในตอนนั้น รัตติกรอยากจะโกรธน้องชายสักเพียงใด...ทว่าสุดท้ายเธอกลับโกรธตัวเองมากกว่า
โกรธที่เธอยังช่วยเหลือครอบครัวได้ไม่มาก ที่น้องชายมีกินอยู่ทุกวันนี้… ก็ล้วนมาจากรายได้ในการขายห่อหมกของดวงแขผู้เป็นมารดาทั้งสิ้น
หลังจากนิ่งคิดไปชั่วครู่ พยายามซ่อนความรู้สึกเสียใจจากสายตาของเขา ครั้นแล้วเธอก็หันกลับมาสบตาเขาอีกครั้ง ภายหลังจากที่ใจเย็นลงแล้ว
“เงินของคุณอาจะซื้ออะไรก็ได้ตามที่คุณต้องการได้... แต่ยกเว้นฉัน”
หญิงสาวเอ่ยกับเขาเสียงแผ่วๆ จ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาคมกริบของอาทิตย์ เหมือนจะค้นหาความหมายอะไรสักอย่างที่ซ่อนอยู่ในนั้น…
“ฉันเองก็ไม่เคยคิดจะซื้อเธอด้วยเงิน... แต่ถ้าจะซื้อเธอ ฉันจะซื้อด้วยหัวใจของฉันเอง” เขาประสานสายตาไม่ลดละ
น้ำเสียงที่พูดออกมานั้นฟังดูจริงจังจนรัตติกรรู้สึกได้ หากก็ยังอดหวั่นอยู่ลึกๆ ในใจไม่ได้อยู่ดี… ว่าเขาจะจริงจังแค่ไหนในสิ่งที่พูด เพราะเท่าที่ผ่านม
