แกรู้ดีว่าคงไม่เป็นการดีแน่ ถ้าจะปล่อยให้ผู้เป็นนายขับรถกลับบ้านทั้งสภาพอากาศที่ไม่เอื้ออำนวย
“ไม่ต้องห่วงครับ… นวลช่วยเตรียมที่หลับที่นอนเอาไว้แล้วครับ” อาทิตย์กล่าว
จากนั้นก็เดินมาถึงเรือนเล็ก…
พร้อมกันนั้นชายหนุ่มก็นึกขึ้นได้ว่าเขาไม่มีเสื้อผ้าติดตัวมาเลยสักชิ้น และเวลานั้นก็จวนเจียนจะมืดค่ำอยู่รอมร่อ คงไม่สะดวกนักถ้าหากจะต้องขับรถออกไปตระเวนหาซื้อเสื้อผ้าที่ในตลาด
“ผมไม่ได้เตรียมเสื้อผ้ามาเลย”
อาทิตย์หันไปบอก เมื่อสายตาเหลือบแลไปพบว่านวลกำลังเดินตรงมาพอดี
“ไม่ต้องห่วงค่ะ เสื้อและกางเกงของพ่อนวลมีค่ะ ยังใหม่อยู่เลย นวลซื้อมาฝากแกหลายตัว แต่พ่อไม่ยอมใส่ แกบอกว่าไม่ชอบกลิ่นใหม่ เชื่อมั้ยคะว่าทุกวันนี้แกก็ยังไม่ยอมใส่เลยค่ะ”
บอกแล้วก็เดินกลับเข้าบ้านไปเอาเสื้อผ้า ครู่สั้นๆ ต่อมาก็กลับออกมาพร้อมกับเสื้อและกางเกงที่ว่า
“กางเกงขาก๊วย”
อาทิตย์เอื้อมมือออกไปรับกางเกงขาก๊วยสีน้ำตา
