“ฉัน…ฉันขอร้อง...จะให้ฉันกราบก็ได้ ขออย่างเดียว… อย่าทำอะไรดาลัน ปล่อยเพื่อนฉันไปเถอะนะ”
รัตติกรพยายามวิงวอนให้เขาใจอ่อน
เพราะยังจดจำมันได้ดี… ว่าความรู้สึกทรมาน ในตอนที่เขาจับหัวเธอกดลงไปในโอ่งน้ำ ตอนที่เขามัดมือเธอไพล่หลัง ลากไปกับพื้นกระดานแล้วเอาน้ำราดศีรษะนั้นเป็นเช่นไร
“นึกสงสารเพื่อนขึ้นมาละสิ” เขาหัวเราะหึๆ
“ถ้าเห็นแก่ฉัน… ก็ปล่อยดาลัน” เธอเสียงอ่อนลงอีก
“ถ้าปล่อย… ก็ควรจะมีสิ่งแลกเปลี่ยน” เขากระตุกยิ้ม นัยน์ตาเยือกเย็นมองดูเธออย่างครุ่นคิด
“ได้… เอาตัวฉันเป็นสิ่งแลกเปลี่ยน” หญิงสาวกัดฟันพูดทั้งน้ำตา
ได้ยินดังนั้นเขาถึงกับระบายยิ้มกว้าง
“ข้อเสนอของเธอน่าสนใจ” บอกพลางยกมือขึ้นลูบคางของตัวเองช้าๆ แววตาแสดงความสนใจต่อข้อเสนอของเธอ
“ก็นับว่าเป็นการแลกเปลี่ยนที่ไม่เลว... ฉลาด และน่าสนใจ แต่จะโง่ไปหน่อยหรือ? ถ้ายอมรับเงื่อนไขของผู้หญิงที่เอาตัวเข้ามาเป็นเครื่องต่อรอง ทั้งท
