เธอลุกจากเตียง เดินไปแง้มดูทางหน้าต่าง เมื่อไม่เห็นวี่แววของเขา ก็กลับมาเดินวนเวียนไปมาในห้องไม่รู้สักกี่เที่ยว ก่อนตัดสินใจแน่วแน่
“เอาวะ ออกไปตามดีกว่า ขืนรออยู่แบบนี้ฉันต้องบ้าตายแน่ๆ” เธอกระชับปืนในมือ ก่อนเดินไปที่ประตู หากแล้วพอเปิดประตูก็พบชายหนุ่มกลับมาพอดี ด้วยสภาพมีบาดแผลจากการถูกชกต่อยตรงใบหน้าและลำตัวเล็กน้อย
“เฮ๊ย คุณ!”
“ไม่ต้องห่วง ผมไม่ได้เป็นอะไรมาก” เขาพาสภาพสะบักสะบอมของตัวเองกลับมา พร้อมกระเป๋าสะพายเปียกซ่กของเธอ “ผมสู้กับคนร้ายสองคน มันน่าจะเป็นคนของไอ้อัคนีนั่นแหละ วกกลับมาดูคุณ แต่ไม่เจอ”
“มันคงไม่ได้อะไรไปใช่มั้ย”
“ไม่ได้” เขายื่นกระเป๋าให้เธอ “แต่มือถือคุณพังไปแล้วล่ะ มันหล่นอยู่ในลำธาร โชคดีที่ติดแง่งหินอยู่ ยังไม่ลอยออกไป”
“พัง!” เธอรีบเปิดกระเป๋า แล้วล้วงมือถือออกมา ปรากฏว่ามือถือแตกร้าวและเละจนแทบจำสภาพเดิมไม่ได้ “ไม่ใช่แค่เปียกอย่างเดียว มันเละเลยอ่ะ แย่
