Fire Element แค่เพื่อน

จากใจผู้เขียน นวนิยายเรื่องนี้เป็นการเล่าเรื่องของดีนเพื่อนสนิทของคีรี (เรื่องมากกว่า..คนที่ใช่) ผู้เขียนได้แรงบรรดาใจจากเพื่อนคนหนึ่ง ที่ยังไม่มีผัวแล้วไปดูดวง นางเอามาเม้าท์มอยในไลน์กลุ่ม แต่เนื้อหาในนิยายไม่ได้ตรงตามชีวิตจริงของเพื่อน ผู้เขียนเอามาขัดแปลงเพื่ออรรถรสและความบันเทิง หวังว่านักอ่านจะชื่นชอบและติดตามนะคะ Set Element มี 2 เรื่อง คือ 1. Water Element เล่าเรื่องราวผู้ชายธาตุน้ำกับผู้หญิงธาตุไฟ 2. Fire Element เล่าเรื่องผู้ชายธาตุไฟกับผู้หญิงธาตุน้ำ จะเป็นอย่างไรเมื่อคนสองขั้วมาเจอกัน โปรดติดตาม บทที่ 1 บทนำ ฝนทิพย์เดินออกมาหน้าร้านอาหารกึ่งคลับด้วยอาการเลื่อนลอย ร่างในชุดเดรสสีขาวสายเดี่ยวยืนเคว้ง ตั้งใจจะให้คีรีไปส่งที่บ้านจึงไม่มีแผนสำรอง คิดย้อนกลับไปเหตุการณ์เมื่อครู่น้ำตาก็ไหล คีรีเป็นของคนอื่นและเจ้าของก็มาทวง เธอไม่มีสิทธิ์ในตัวเขาอีกแล้ว หญิงสาวยืนร้องไห้สะอึกสะอื้น จนไม่ทันมองถนนฝั่งตรงข้ามที่มีวัยรุ่นกลุ่มใหญ่จ้องอยู่ บริเวณนั้นมีเพียงแสงไฟสลัว และเป็นเวลาที่ผู้คนกำลังกินกำลังดื่ม จึงไม่มีใครใส่ใจใครมากนัก “ยืนคนเดียวเหงาแย่เลย อยากมีเพื่อนป่ะ” “คือ..” หญิงสาวปาดน้ำตาออกจากแก้ม มองชายวัยรุ่นสองคนที่ข้ามถนนเข้ามาประชิด หวาดกลัวจนมือไม้สั่น รับรู้ถึงภัยอันตรายหากยังอยู่ตรงนี้เพียงลำพัง จึงเดินเลี่ยงหวังหลบเข้าร้าน แต่ถูกดักทางไว้เสียก่อน “จะไปไหน..คุยกับพวกเราก่อนสิ” “........” ฝนทิพย์มองหาคนช่วย สองมือกระชับสายกระเป๋าไว้แน่น ฝั่งตรงข้ามมีเด็กแว้นอีกจำนวนหนึ่งกำลังมองมาที่เธอ คาดว่าน่าจะเป็นพวกเดียวกัน “ไปกับพวกเราดีกว่า” “ฉันนัดเพื่อนไว้ในร้าน หลีกทางด้วย” “อย่าเล่นตัวหน่อยเลย” คนร่างผอมคว้าแขนเรียว ทำท่าจะดึงให้เดินข้ามถนน แต่ฝนทิพย์สะบัดจนหลุดแล้ววิ่งเข้าร้าน ทว่าช้าไปเมื่อเธอถูกวัยรุ่นอีกคนกระชากจนตัวปลิว “ปล่อยนะ! ปล่อยฉัน” แผดเสียงพร้อมน้ำตาที่ไหลด้วยความกลัวสุดขีด “เงียบเถอะน่า” “ช่วยด้วย..ไอ้บ้า ปล่อย!” ฝนทิพย์ขืนตัวไว้สุดกำลัง โวยวายเสียงดังให้คนช่วย แต่ไม่มีใครสนใจหรือได้ยิน ร่างเล็กถูกฉุดกระชากไปริมถนน หญิงสาวดิ้นรนทั้งทุบทั้งข่วนไปตามท่อนแขนสีคล้ำ ยังดีที่อีกฝ่ายมีรูปร่างผอมเพรียว จึงพอต้านแรงได้ ในจังหวะที่เงยหน้า เธอเห็นรถยนต์สีน้ำเงินคันหรูขับผ่านไปช้าๆ เริ่มมีความหวัง ภาวนาขอให้รถหยุด แต่โชคจะไม่เข้าข้าง เมื่อไฟท้ายสีแดงค่อยๆ ขับห่างออกไป “ยัยคุณหนูนี่หว่า” ดีนพึมพำแตะเบรกก่อนเอี้ยวตัวมอง ยักไหล่ไม่แยแสตั้งใจปล่อยผ่าน ไม่คิดวนรถกลับไปดูแต่อย่างใด ไม่ใช่เรื่องของเขา จะถูกใครลากเข้าป่าก็เรื่องของเธอ ไม่จำเป็นต้องใส่ใจ ดีเสียอีกฝนทิพย์จะได้ไม่ทำตัวแรด ตามติดคีรีเหมือนเมื่อก่อน เพื่อนจะได้มีแฟนอย่างสบายใจ เห็นยัยคุณหนูเกาะแกะคีรีทีไรก็พาลไม่ชอบ ดูรกหูรกตาไปหมด คิดได้ดังนั้นก็เคลื่อนรถออก ชั่ววูบหนึ่ง..ใบหน้าจิ้มลิ้ม รอยยิ้มไร้เดียงสาของฝนทิพย์ก็วาบเข้ามา เขาจึงแตะเบรกอีกครั้ง ยัยนั่นก็ของดีอยู่นะ..ว่าไม่ได้ “ยังไงดีวะ?” ดีนลูบคางครุ่นคิด ดื่มมาจากบ้านลุงเพียงสองแก้ว แต่เขาก็พุ่งเป้าไปยังเรื่อง 18+ ล้วนๆ ไม่คิดเรื่องอื่น หน้าตาน่ารัก หุ่นบอบบาง ผิวขาวอมชมพู มองผ่านๆ นมคงใหญ่ใช่เล่น ประเมินว่าเธอซิง ถ้าปล่อยให้พวกนั้นย่ำยี ก็เสียดายของอยู่ไม่น้อย อย่างไรฝนทิพย์ก็จัดอยู่ในหมวดผู้หญิงเกรดเอ เรื่องไม่ชอบขี้หน้าเอาไว้ทีหลัง สถานการณ์แบบนี้ความงี่ควรมาก่อนสิ่งใด หากเขาคิดแง่ดีกับเธอ ก็คงผิดคอนเซ็ปต์ ‘เสือนักปี้ในตำนาน’ เอาวะ..กินของแสลงบ้างคงไม่เสียหาย เอาสักทีสองทีก็คุ้มแล้ว จากนั้นก็วนรถกลับ ขับพุ่งตรงไปยังหญิงสาวที่กำลังถูกฉุดกระชาก บีบแตรเสียงดัง เปิดกระจกชักอาวุธสีดำออกมาชูขึ้น “พวกมึงทำอะไร!!” “ดีน..ช่วยฝนด้วย” เมื่อเห็นว่าเป็นใคร ฝนทิพย์ก็รีบร้องบอก ใบหน้าของเธออาบน้ำตา สะบัดแขนออกจากการเกาะกุมสำเร็จ ในตอนที่ชายผิวคล้ำเผลอ เพราะมัวแต่มองอาวุธในมือของดีน พวกมันหน้าเสีย เพิ่งก่อเหตุครั้งแรกจึงเกิดความกลัว แต่ก็ยังตอบโต้ด้วยถ้อยคำหยาบคาย “อย่าเสือก” “เหอะ..” ดีนยิ้มมุมปากทำเสียงในลำคอก่อนลงจากรถ เล็งอาวุธไปยังร่างผอมเพรียว สายตาคมกริบฉายแววเอาจริง เล่นเอาสองวัยรุ่นวิ่งแตกกระเจิงไปคนละทิศละทาง “ไอ้เหี้ยมันจะยิง! หนีเร็ว” กลุ่มคนที่อยู่ฝั่งตรงข้าม สตาร์ตรถมอเตอร์ไซค์เสียงสนั่น จากนั้นก็ขับกรูกันออกไป ดีนขมวดคิ้วมึนงง สงสัยเป็นพวกเด็กเห่อหมอยหัดทำชั่ว เลยไม่กล้ามีเรื่องทั้งที่คนเยอะกว่า ทีแรกยังแอบคิดว่าจะถูกรุมกระทืบ แต่ก็ผิดคาด เมื่อพวกนั้นไปกันหมด เขาจึงเก็บอาวุธไว้ในกระเป๋ากางเกงด้านหลัง “ฝนกลัว ฮึก” ฝนทิพย์สะอื้นพลางปาดน้ำตา ขยับตัวเข้าหาชายหนุ่มหวังเป็นที่พึ่ง แหงนหน้าขึ้นมอง สองมือกำชายเสื้อเชิ้ตสีดำของเขาไว้แน่น เธอเสียขวัญจนไม่สนใจรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ของคนที่ช่วยในยามคับขัน “ไม่ต้องกลัว..เราอยู่ตรงนี้ไง” “ถ้าไม่เจอดีนฝนก็ไม่รู้จะเป็นยังไง พวกมัน..ฮึก ฮือ” ฝนทิพย์หยุดพูดก่อนสะอื้นจนตัวโยน เธอยังคงยืนแนบชิดกับร่างสูงใหญ่ ใบหน้าจิ้มลิ้มแดงระเรื่อจากการร้องไห้ ถึงจะตื่นกลัวแต่ดีนมองเห็นแววออดอ้อนอยู่ในที รับรู้ถึงอาการสั่นเทา เขาจึงลูบหลังเพื่อปลอบประโลม ยัยนี่ขี้อ้อนจนคีรียอมทำทุกอย่างให้ กับเขาอย่าฝันว่าจะทำดีด้วย มีแต่ประเลาะปี้เท่านั้น กูพูดเลย! “ขึ้นรถดีกว่า เดี๋ยวไปส่ง” “อืม..ขอบใจนะ” ชายหนุ่มถือโอกาสประคองร่างบอบบางขึ้นรถ เปิดประตูให้เธอนั่ง เก็บอาวุธไว้ที่เดิม ก่อนขับออกไปอย่างรวดเร็ว ชำเลืองมองฝนทิพย์เป็นระยะ ใช้ลิ้นดุนกระพุ้งแก้มอย่างหมายมาด จินตนาการถึงบทรักระหว่างเขาและเธอไปไกล “ฝนมาทำอะไร ทำไมอยู่ร้านเหล้าได้ล่ะ สถานที่แบบนี้อันตรายมาก โชคดีที่เรามาเจอ ทีหลังอย่ามาคนเดียวอีกนะ” คำถามจี้จุดส่งผลให้คนนั่งเงียบหัวใจกระตุก หวนนึกถึงเรื่องคีรี น้ำตาที่เพิ่งแห้งรื้นขึ้นมาใหม่ กำมือที่วางอยู่บนหน้าตักไว้แน่น ยังตื่นตระหนกกับเหตุการณ์ฉุดกระชาก ความเจ็บปวดที่รักไม่สมหวังก็ประดังประเดเข้ามา หัวใจบีบรัดจนปวดหนึบไปหมด “ฝนดีลงานคีย์ไว้ที่ร้าน แต่เผอิญแฟนคีย์ตามมาเลยมีเรื่องกันนิดหน่อย” “รู้แล้วเหรอว่าไอ้คีย์ทำงานเอน” “เพิ่งรู้เมื่อสองสามวันนี่เอง ฝนเสียใจที่ทำให้คีย์ต้องหาเงินมาซื้อกระเป๋า ถ้ารู้ฝนคงไม่อยากได้” น้ำตาหยดลงบนหลังมือ ฝนทิพย์สูดน้ำมูก พยายามกลั้นเสียงสะอื้นแต่ไม่เป็นผล เพราะกระเป๋าที่คาดอยู่บนไหล่ของเธอ เป็นสิ่งตอกย้ำให้รู้สึกผิดและเจ็บปวดไปพร้อมกัน น่ารำคาญชะมัด..แม่ง! หมดอารมณ์เลยกู ดีนถอนหายใจ เบื่อหน่ายกับบทนางเอก ฝนทิพย์น่ารักน่ะไม่เถียง แต่ดันมาพร้อมความน่ารำคาญ เป็นแบบนี้ตั้งแต่เรียนมัธยม จะว่าสนิทก็ไม่เชิง เพราะเธอตามติดคีรีตลอด จึงทำให้ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ รับรู้ความเป็นไปทุกช่วงชีวิตของเธอ ไม่งั้นคงไม่มั่นใจว่าฝนทิพย์ยังซิง แน่นอน เสือตัวพ่อคอนเฟิร์ม และพร้อมพิสูจน์ในคืนนี้ “เราปลอบไม่เป็นหรอกนะ แต่พอรู้วิธีทำให้ลืมความเสียใจ” “ยังไงเหรอ..บอกฝนได้ไหม” ฝนทิพย์หันมองเสี้ยวหน้าคมสัน ปาดน้ำตาออกจากแก้มพร้อมฟังคำแนะนำ “เหล้าจะทำให้ลืม” “ฝนดื่มเหล้าไม่เก่ง ดีนพอมีวิธีอื่นอีกไหม” ฝนทิพย์ไม่รู้ตัวเลยว่า น้ำเสียงเจือสะอื้นปนอยากรู้อยากเห็น มันกระตุ้นอารมณ์กำหนัดของคนคิดไม่ซื่อมากเพียงใด อยากเป็นพระเอกขี่ม้าขาวอยู่หรอก แต่คงไม่ใช่คืนนี้ “ฟู่ว..” แข็ง! ชายหนุ่มพ่นลมหายใจแล้วเร่งความเร็ว อึดอัดร่างกายส่วนล่างเฉียบพลัน เมื่อครู่เธอทำให้รำคาญ เพียงไม่นานก็ทำให้ของขึ้น ถือว่าฝนทิพย์มีดีพอตัว ไม่งั้นเขาก็ผิดปกติ จึงเครื่องติดโดยไม่ต้องจับต้องล้วง หงุดหงิดทุกครั้งที่เห็นฝนทิพย์อยู่กับคีรี ทว่า..วันนี้ผีห่าซาตานตนไหนเข้าสิง จึงเอาแต่คิดเรื่องอย่างว่ากับเธอ ท่าไหน ตรงไหน วางแผนไว้เสร็จสรรพ ไม่บ้าก็หน้ามืด มีสองอย่างนี่แหละ..กูฟันธง “ไม่ลองก็ไม่รู้..เหล้าจะปลดปล่อยความกลัวและความเจ็บปวด ไม่งั้นคนอกหักจะชอบเมากันเหรอ” หว่านล้อมพร้อมหันมาสบตากับเธอ ในขณะจอดติดไฟแดง เชื่อเถอะ..เวลาสามนาทีก่อนไฟเขียว เขาสามารถทำให้ฝนทิพย์ยอมไปคอนโดโดยสมัครใจ “...........” ฝนทิพย์ลังเลยังไม่ยอมตกลง “อยู่กับเราไม่เป็นไรหรอก ตอนนี้สี่ทุ่มยังไม่ดึก ถ้าฝนเมาก็เดี๋ยวไปส่งบ้าน อีกอย่างเราดื่มกับลุงมานิดหน่อยเลยค้าง กำลังหาเพื่อนดื่มต่ออยู่พอดี” “สี่ทุ่มดึกแล้วนะ ถ้ากลับช้าคงถูกคุณแม่ดุ” “ฝนไปดื่มเป็นเพื่อนเราหน่อยนะครับ” ดีนจงใจทอดเสียงหวาน นัยน์ตาอ่อนโยนจนฝนทิพย์ครุ่นคิดอย่างหนัก คนอกหักยังลังเล แทบไม่สังเกตสีหน้าของคนชวน เพราะความเสียใจและความตื่นกลัว ส่งผลให้สมองไตร่ตรองน้อยลง บวกกับไว้ใจคิดว่าเขาคือเพื่อน ทั้งยังเคยไปส่งเธอที่บ้านหลายครั้ง สุดท้ายก็พยักหน้าตอบตกลง “ก็ได้..ว่าแต่จะไปร้านไหนดี” “ไปดื่มที่คอนโดเราไหม” “.........” “คอนโดเรามีเหล้ากับไวน์เยอะ รับรองฝนชอบแน่นอน ถ้าไม่อยากไปก็เลือกร้านมาแล้วกัน” วัดใจไปเลย..และคำตอบของอีกฝ่ายก็ทำให้ดีนกัดมุมปากกระหยิ่มในใจ “เอาที่ดีนสะดวกดีกว่า..ฝนยังไงก็ได้” กูสะดวกหมดแหละ ยับแน่คืนนี้..คอยดู!