"Pamir..." diye iç çektim. Eve gelmiştik gelmesine ama gözlerini camdan ayırmıyordu. Yatak odasına girip üzerinde ki ceketi çıkarıp fırlatarak yarım sattir camdan dışarıyı seyrediyordu. Patlama noktasına gelmiştim.
Neydik, ne olacaktık. Artık bu soruma bir cevap istiyordum.
"Artık bana bi bakar mısın?" dedim en sonunda bağırarak. "eğer cevap vermezsen çıkıp gideceğim, yeter gerçekten yeter." dedim elimi saçlarımın arasına daldırarak.
Yavaş bir şekilde kafasını çevirdi sadece, kararmış gözleri batmak üzere olan gün ışığıyla daha da karanlıktı.
"Ne cevabını istiyorsun Eda?" bu kadar sakin olmasına şaşkınca baktım. Durdum sadece baktım, sorunumuz bu muydu gerçekten.
"Ne cevabı isteyebilirim" dedim şaşkınlıkla. Ellerimi havaya savurdum sinir ve öfkeyke "sence ne cevabı Pamir" diyerek
