62. BÖLÜM: YEMEK

810 Words

Gözlerimi aralayıp etrafıma baktım, baktım, baktım. Neredeydim ben, en son yaşadıklarım bir bir zihnime dolduğunda vücudum diken diken oldu. Boşta duran ellerimi karnıma sarıp, titrek çıkan sesimle "Bebeğim." Diye mırıldandım. Bayılmıştım en son. Başka da bir şey hatırlamıyordum. Her şey silik silikti. Alevin bağırışları hala kulağımda canlı duruyordu. Gözlerimi birkaç kez kırpıştırıp başımı sağa doğru yatırarak etrafa baktım. "Güzelim, Eda." Pamirin gözleri beni görmesiyle ışıldadı. Odadaydık. Pamirin yanında ki yatakta yatıyordum. "Bebeğim." diyerek yüzünü taradım. Yüzünden herhangi bir şey anlamadığım için gözlerinin içine bir umut bakarak bana güzel bir şey söylemesi için bekledim. "İyi, bebeğimiz de iyi sende iyisin." diyerek oturduğu yataktan kalkarak yanıma gelip bacakları

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD