"Yok birşey diyorum. Sen takıl" diyerek masadan hışımla kalkıp gitti. Yalnızca arkasından bakakalmıştım. Neydi şimdi bu? Bu adam ki tavırlara yetişemiyordum yemin ederim. Bir öyleydi bir böyle. Bazen diyorum kıskanıyor, seviyor falan. Bazen de öyle şey yapıyor ki tüm her şeyi silip bir kenara atıyorum çünkü Pamir beni sevmez, sevemez. Onun saçma sapan katı kuralları vardır.
Tabi bunları hiçbir zaman kendisiyle konuşmasam da biliyordum. Etrafımda bir çok kez duymuştum. Adana'da herkes abimi ve Pamiri tanır, bilirdi. Bundan dolayı da onun hakkında ki bilgilere daha hızlı ulaşıyordum.
Yerimde oflayıp ellerimi göğsümün altında toplayarak etrafta ki gereksiz kalabalığa baktım. Buraya hiç gelmemeliydim. Davetlerden bu yüzden zaten nefret ediyordum, ne zaman Pamir'le bir araya gelsek saçma sap
