“รินรบกวนอีกแล้ว”
“รบกวนอะไรกัน ชอบคิดมาก” มาหยาหยิกแก้มของเพื่อนเบาๆ
“ขอบใจนะหยา”
“อืม... รักษาตัวเองให้หายทั้งกายทั้งใจ ชีวิตคนเราต้องก้าวเดินต่อไป ไม่มีใครไม่เคยเจอเรื่องร้ายๆ หรือผิดพลาดหรอกริน แต่เราต้องเข้มแข็งต้องลุกขึ้นมาสู้ใหม่ อย่ายอมแพ้ต่ออะไรง่ายๆ นะริน ถ้าเหนื่อยก็พัก หายเหนื่อยก็สู้ใหม่ อาหมอเคยบอกว่าชีวิตก็เป็นแบบนี้แหละ”
“อาหมอสอนดี หยาโชคดีที่มีอาหมอเป็นคู่ชีวิต”
“รินก็จะต้องโชคดีเหมือนกัน ถึงไม่มีคู่ชีวิตแต่เราก็สามารถอยู่ได้อย่างมีความสุขนะริน ทุกอย่างอยู่ที่ตัวเรา” มาหยาบีบมือเพื่อนรักเบาๆ ดารินน้ำตาซึม พยักหน้าเข้าใจในสิ่งที่เพื่อนพูด
ดารินออกจากโรงพยาบาลไปอยู่ในการดูแลของ พงศ์อินทร์และรติรส ทั้งสองมีลูกสาวคนเดียวคือมาหยา พออีกฝ่ายจะออกเรือนไปแล้วมีดารินมาอยู่ด้วยก็รู้สึกดีอยู่ไม่น้อย เนื่องด้วยสองสามีภรรยารักและเอ็นดูดารินเหมือนลูกอีกคนไม่ต่างจากม
