“อาหมอจริงๆ ด้วย มาได้ยังไงคะ” มาหยาเอ่ยถามด้วยใบหน้าเหลอหลา
“ปีนมาน่ะสิ”
“ตายแล้ว ตกลงไปแข้งขาหักจะทำยังไงคะ”
“เรายังปีนได้เลย ทำไมอาจะปีนไม่ได้” เธอหัวเราะคิกๆ เมื่อได้ยินแบบนั้น เขาก็มีโมเม้นต์แบบนี้ด้วยเหมือนกัน
“อาหมอมาทำไมคะ”
“มาเลียให้เด็ก ไหนดูสิว่ายังเยิ้มอยู่อีกไหม”
“หยาใช้ทิชชูเช็ดไปแล้วค่ะ” เธอบอกเขาขณะเดินเข้ามาในห้องนอน หลังจากปิดประตูระเบียงเรียบร้อยแล้ว
“จะทำโทษยังไงดี ไม่รออาเลย” น้ำเสียงของเขาแหบพร่า โทษฐานของเธอคือยั่วเขา และเขาต้องทำโทษเธอให้หนักๆ
“อาหมอกล้าปีนมาได้ยังไงคะ”
“ไม่รู้เหมือนกัน ตอนนั้นกำลังฮึด แต่ตอนมายืนอยู่ตรงระเบียงแล้วมองลงไปด้านล่าง แข้งขาอาสั่นไปหมด” เธอหัวเราะร่วนเมื่อได้ยินประโยคนั้นของเขา
“แล้วนี่จะกลับลงไปยังไงคะ”
“นั่นสิ อายังคิดไม่ตก” เขาตบหน้าผากตัวเอง มาหยายิ่งหลุดขำออกมาไม่หยุด
“โหนไปแบบทาร์ซานไหมคะ”
“เถาวัลย์ไม่มีครับ” เขายกมื
