“เอาปิ่นโตมาฝากครับ” เขื่อนนั่งลงตรงหน้าของภรรยา มาหยายิ้มเขิน เพื่อนๆ เลยเอ่ยขอตัวไปสั่งอาหารมารับประทานกันบ้าง
“วันนี้ไม่ให้นายเขตต์มาเหรอคะ มาเองเชียว” ถามไปยิ้มไปไม่ยอมหุบ
“อยากมาเองตั้งนานแล้ว นี่ถ้าไม่ใช่นายเขตต์ ไม่ให้หนุ่มคนไหนเอาข้าวมาให้เมียกินหรอก”
“หยาทำให้อาหมอลำบากหรือเปล่าคะ”
“ลำบากเรื่องอะไรครับ”
“ก็ตลอดสี่ปีมานี้หยาให้เรื่องของเราเป็นความลับ อาหมอก็ต้องหลบๆ ซ่อนๆ”
“ไม่หรอก สนุกดี”
“แน่ะ! พูดแบบนี้ก็ได้ด้วย”
“อยากให้เมียมีความสุข เมียว่ายังไงก็ว่าตามนั้น” หลังจากเปิดตัวเขาก็หมั่นแวะเวียนมารับประทานอาหารกับเธอทุกวัน ปิ่นโตน่ารักๆ ที่เขื่อนทำมาให้ภรรยาทำเอาสาวๆ หลายคนมองแล้วอมยิ้ม
“ฮั่นแน่! เดี๋ยวนี้ผมหมดความหมายแล้วสินะ” เขตต์นั่งลงใกล้ๆ กับอาหนุ่ม
“หมดความหมายอะไรของนาย”
“ผมก็หมดหน้าที่ส่งปิ่นโตให้อาสะใภ้แล้วน่ะสิครับ”
“พูดไปโน่น”
“พิอยากเจออาหมอครับ” เขตต์พ
