“อ้าวพี่ๆสวัสดีค่ะ /สวัสดีค่ะ”
พอจูนเดินมาถึงถิงถิงก็รีบยกมือไหว้ทักทายอย่างมีมารยาท พร้อมระบายยิ้มน่าเอ็นดูมาให้พวกเธออีก‘หรือว่าเธอจะคิดมากไป ถิงถิงก็ยิ้มเก่งแบบนี้เป็นปกติรึเปล่า’
“จ๊ะ!!/หวัดดีจ๊ะ”
จูนกับเพื่อนตอบรับแล้วนั่งลงข้างๆลีโอ เพราะเขาซื้อข้าวรอเธอกับเพื่อนแล้ว
“ทำไมมาช้า พวกพี่กินจนจะอิ่มแล้ว”
ลีโอเลิกสนใจชามข้าวตรงหน้า แล้วหันมาสนใจเธอแทน
“อาจารย์ปล่อยช้าค่ะ ดูสิพี่ลีโอจูนมีงานค้างเยอะเลย”
จูนยังไม่ทานข้าวที่ลีโอซื้อรอ แต่ขออ้อนแฟนให้เด็กแถวนี้ดูก่อน เผื่อถ้ารู้ว่าเธอกับลีโอเป็นอะไรกัน จะได้หยุดความคิดที่จะชอบผู้ชายของเธอ
“ไหนเยอะมากเลยเหรอ เดี๋ยวกลับไปพี่ทำช่วย”
ลีโอพูดกับคนตัวเล็กอย่างเอาใจ
“นี่ค่ะ เยอะมาก”
จูนยื่นงาน10กว่างานให้ลีโอดู
“แค่นี้เองสบายมาก ”
ลีโอบอกเธอแล้วหันกลับไปกินข้าวต่อ
“คิกคิก!!~~”
เสียงหัวเราะเบาๆอย่างน่าเอ็นดูดังขึ้นจากฝั่งตรงข้าม
