“เอ่อ..คุณโจฮันครับ ผมต้องขอโทษคุณโจฮันแทนลูกสาวผมด้วยนะครับ”
พอออกมาจากห้องปกครอง เสี่ยจรัญก็ขอโทษพี่ชายของลินิณญ์ด้วยท่าทีนอบน้อม ไม่ได้เกรี้ยวกราดเหมือนตอนเข้าห้องปกครองครั้งแรก
“อย่าให้มีครั้งหน้าแล้วกัน ผมไม่ได้ใจดีเหมือนครั้งนี้แน่”
โจฮันบอกเสี่ยจรัญด้วยท่าทีที่เรียบเฉย ตาคมที่มองเสี่ยจรัญช่างดูน่ากลัว
“ครับผมจะอบรมณ์ลูกสาวผมให้ดี ”
เสี่ยจรัญย้ำอีกรอบ และรีบพาลูกสาวออกจากตรงนี้ไป
“เฮีย!!สุดยอดไปเลย”
ลินิณญ์ยกเยี่ยมให้พี่ชาย ปากเล็กยิ้มกว้างอย่างดีใจ
“เฮียฟ้องเฮียโจเซฟแน่ยัยแสบ”
โจฮันพูดแกล้งน้องสาว ใบหน้าเริ่มมีรอยยิ้มบ้างแล้ว หลังเสี่ยจรัญให้หลังไป
“ขอบคุณมากนะคะ /ขอบคุณนะคะ”
ฟองเบียร์กับจูนรีบขอบคุณโจฮัน แต่ก็ไม่กล้ามองหน้าเรียบนิ่งนั่น เพราะถึงปากจะมีรอยยิ้มอยู่บ้าง แต่ทว่าก็ยังดูน่ากลัวอยู่มาก
“งั้นเฮียกลับก่อน อย่าก่อเรื่องอีกเข้าใจป่าว”
บอดี้การ์ดสองคนเดินเข้
