“พี่”
ลีโอตอบคนตัวเล็กเสียงเบา
“ฮึ่ย!! ขนลุกชะมัด ”
คำแทนตัวเองว่าพี่ของเขามันไม่ชินหู ทำเอาจูนถึงกับไปไม่เป็น ได้แต่นั้งเงียบมาตลอดทาง
ติ้งนอง ติ้งนอง
แอ้ด!!
“เชี้ย!!”
มาร์ตินโพล่งขึ้นอย่างดัง เมื่อเปิดประตูออกมาเห็นเพื่อนแบกน้องรหัสพาดบ่ามาด้วย
“กูนอนด้วย”
ลีโอแบกคนตัวเล็กเข้าห้องเพื่อนมา ไม่รอให้มาร์ตินอนุญาตด้วยซ้ำ
“เชี้ยลีโอ มึงก็ไปตามน้องกลับมาจนได้เนาะกูละเชื่อมึงเลยสัส”
มาร์ตินได้แต่ส่ายหัวให้กับความมึนของลีโอ
พรึบ!!
“มึงนอนโซฟานะ วันนี้กูขอนอนในห้อง”
มาร์ตินยืนงงรีบรับเอาหมอนกับผ้าห่มจากเพื่อนมา
“นี่ห้องกูป่าววะ เตียงนั่นก็ยังไม่เคยใช้งานกับใครเลยนะ มึงช่วยเบาๆได้มั้ย”
ปึ้ง!!
แต่เพื่อนเวรไม่สนใจ ปิดประตูใส่หน้าเขาเฉยเลย
“แม่งสงสารน้องจูนเลยวะ ถ้าจะมีผัวงี่เง่าแบบมึงไอ้ลีโอ”
มาร์ตินได้แต่บ่นตามหลังเพื่อน แล้วหอบผ้าห่มกับหมอนมานอนที่โซฟาตัวยาว แต่ด้วยความสูงเกื
