แพรวาวิ่งออกมาไม่คิดชีวิตดีที่เธอยังคว้าโทรศัพท์ติดตัวมา ด้วยความโกรธและเสียใจจนทำให้เธอไม่ทันคิด อะไรอยู่ใกล้เธอก็คว้ามาไว้ก่อน
“ฮึก...ฮึก ฮื่อ” แพรวามานั่งสะอึกสะอื้นที่ป้ายรถเมล์ที่ไม่มีใคร เธอจึงตัดสินใจมานั่งและร้องไห้ตรงนี้
“ทำไมฉันต้องไปรักคนแบบนั้น ทำไมกันนะแพรวา เธอเคยเข้มแข็งกว่านี้นะ ทำไมตอนนี้ฉันถึงได้อ่อนแอและโง่แบบนี้กัน”
“เธอไม่ได้โง่สักหน่อย ก็แค่รักมากเกินไป จนลืมรักตัวเอง”
“แมทธิว!” แพรวาหันมาตามเสียงที่พูดขึ้นทางด้านหลังเธอ
“ฉันเจอเธอกี่ครั้งเธอก็ร้องไห้ตลอดเลย ทำไมฉันไม่เห็นรอยยิ้มแบบที่เธอยิ้มให้ไอ้เหี้ยนั้นเลย” แมทธิวบ่นและเข้ามานั่งใกล้ๆ และส่งผ้าเช็ดหน้าให้
“ขอบใจ แล้วนายมาตรงนี้ได้ไง”
“เพื่อนพาฉันมาดูแข่งรถ แต่ฉันเห็นเธอวิ่งร้องไห้ออกมา เลยขับตามเธอออกมา ความผิดเธอเลยจะมาดูแข่งรถก็ไม่ได้ดู” แมทธิวต่อว่าหญิงสาวแต่ไม่ได้จริงจังแค่แกล้งๆ ให้เธอโมโหเล่น จะได้ลืม
