โซ่เสน่หาร้อยใจ

ขายลูก...2

“เอ็งนี่มันเลวจนกูไม่กลับแล้วจริงๆ เอ็งเอาเงินไปคืนเสี่ยเขาเดี๋ยวนี้เลยนะ นังลูกสารเลว” นางทองม้วนก่นด่าบุตรสาวพร้อมกับน้ำตาไหลพรากออกมาด้วยความเจ็บปวด

“เอาเงินไปคืนที่ไหนล่ะแม่ ฉันเสียหมดแล้ว” นางสายไหมเอ่ยออกมาอย่างไม่ยี่หระ แต่คำตอบของนายสายไหม เล่นเอาทั้งยายและหลานสั่นไปทั่วทั้งร่าง นี่หมายความว่าม่านแพรต้องเอาตัวเองไปบำเรอเสี่ยชาญซึ่งเห็นผู้หญิงเป็นแค่ของเล่นอย่างนั้นหรือ

“ถ้าแกจะเลวขนาดนั้น แกก็เอาตัวเองไปขายให้เสี่ยเขาแทนสิ จะมาเอาลูกสาวแกไปทำไม” นางทองม้วนเอ่ยออกมาด้วยความไม่พอใจ ทำไมถึงได้ร้ายกาจขนาดนี้

“ถ้าเสี่ยเขาเอาฉัน ฉันขายไปนานแล้วแม่ นี่แม่รู้มั้ยว่าฉันต่อรองจนนังแพรมันได้ขนาดนี้ สามแสนเลยนะแม่” นางสายไหมเอ่ยออกมาด้วยความภาคภูมิใจ สองยายหลานมองไปที่นางสายไหมด้วยความสมเพช บนโลกใบนี้จะมีใครเลวกว่าผู้หญิงคนนี้ไหม

“ฉันจะพานังแพรย้ายไปอยู่ที่อื่น ส่วนแกก็อยู่เผชิญหน้ากับเจ้าหนี้ของแกเองแล้วกัน” นางทองม้วนเอ่ยออกมาหลังจากตัดสินใจช่วยเหลือหลานสาวผู้น่าสงสารของตนเอง

“เสียใจด้วยนะจ๊ะยายกับหลานสองคนที่รักกันมาก จะหนีไปไหนก็คงไม่ได้หรอก เพราะเจ้าหนี้ของฉันส่งคนมารอหน้าบ้านแล้ว โชคดีนะลูกสาว” นางสายไหมเอ่ยกับมารดาและบุตรสาว ก่อนที่จะหันมายิ้มเย็นให้บุตรสาว คำบอกกล่าวของนางสายไหมก็เล่นเอาม่านแพรถึงกับน้ำตานองหน้าด้วยความเจ็บปวด

“นังสารเลว ฉันไม่รู้จะหาคำไหนมาด่าแกแล้ว ฉันน่าจะเอาขี้เถ้ายัดปากแกให้ตายตอนที่แกเกิด” ว่าแล้วนางทองม้วนก็คว้าขวดกาวลาเท็กซ์ที่อยู่ใกล้มือนางเขวี้ยงไปใส่ศีรษะบุตรสาว แล้วก็แม่นเสียด้วยเพราะมันโดนศีรษะบุตรสาวอย่างแรง ทำให้รายนั้นร้องออกมาเสียงดัง ม่านแพรก็ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่เธอไม่สามารถควบคุมอะไรได้แล้ว หัวใจดวงน้อยๆ ถูกย่ำยีโดยคนที่เธอรักที่สุดอย่างมารดา ตอนนี้เธอแหลกสลายไปหมดทั้งใจแล้ว

ทั้งสองคนยังทะเลาะกันเสียงดัง ในขณะที่ม่านแพรนั่งกอดเข่าร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด ทำไมมารดาถึงใจร้ายกับเธออย่างนี้ ทำราวกับว่าเธอไม่มีหัวใจ นึกอยากจะโยนไปให้ใครก็ได้ เธอไม่อยากอยู่บนโลกใบนี้แล้ว เธอยอมตายซะดีกว่าต้องกลายเป็นผู้หญิงของเสี่ยชาญ