รุ่ยเผิงกำมือแน่นดวงตาของเขาแข็งกร้าวอย่างน่าหวาดกลัว เสี่ยวซีที่วิ่งเข้ามาหา เพราะเห็นรั่วอินเดินถือถุงผ้าไปก็ไม่กล้าจะร้องเรียก
“ตามไปส่งนาง” เขาเอ่ยเสียงเย็นออกมา เมื่อเห็นเสี่ยวซียืนเก้ๆ กังๆ
เสี่ยวซีจะอ้าปากว่าจะปล่อยนางไปจริงหรือ แต่เมื่อเห็นสายตาของเจ้านายที่มองมาจำต้องกลืนคำพูดกลับไปพร้อมทั้งวิ่งไปเตรียมรถม้าไปส่งรั่วอินที่จวนของนาง
สาวใช้ทั้งสองไม่รู้ว่าเกิดเรื่องใดขึ้น พวกนางไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัว แต่เมื่อเห็นรั่วซีเดินออกมา ทั้งคู่ก็เดินเข้าไปหาพร้อมทั้งเอ่ยถามว่านางจะไปที่ใด
“คุณหนูท่านจะไปที่ใดเจ้าค่ะ”
รั่วอินยิ้มให้นางทั้งสองคน “ขอบคุณเจ้าทั้งสองคนมากที่ดูแลข้าอย่างดี” นางไม่เอ่ยตอบแล้วเดินไปที่หน้าจวน
“คุณหนู ข้าน้อยไปส่งขอรับ” รั่วอินไม่ได้ปฏิเสธนางขึ้นไปนั่งบนรถม้าทันที
รุ่ยเผิงไม่รู้ว่ารั่วอินนางรู้เรื่องทั้งหมดได้อย่างไร จึงเรียกสาวใช้ทั้งสองเข้ามาสอบถาม เมื่อรู้ว
