หล่อนไม่ควรยุ่งกับผกากรองอีก แต่กลับไม่สามารถพาตัวเองออกไปจากสถานการณ์ในตอนนี้ได้เลย
“คุณมีอะไรจะบอกฉันก็พูดมาเถอะค่ะ ฉันต้องรีบกลับไปสอนหนังสือเด็กๆ”
“ฉันรู้ว่าฉันไม่ควรยุ่ง แต่เพราะฉันยังรู้สึกดีๆ กับหมออาร์มอยู่ ดังนั้นฉันจึงทนอยู่เฉยๆ ไม่ได้...” ผกากรองพยายามสร้างภาพว่าตัวเองเป็นคนดี แต่ นิวารินยังเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง “ฉันเคยบอกเธอใช่ไหมว่าการเลื่อนตำแหน่งของหมออาร์มถูกระงับเอาไว้น่ะ”
“ใช่ และต้นเหตุก็คือคุณ” นิวารินสวนกลับ
“ฉันรู้ว่าฉันผิด และฉันก็กลับไปขอร้องให้คุณพ่อยกเลิกการระงับนั้นแล้ว แต่คุณพ่อของฉันท่านไม่ยอม”
“ทำไมละคะ” นิวารินถามกลับอย่างแปลกใจ
ผกากรองแกล้งนิ่งเงียบ คล้ายกับว่าสิ่งที่กำลังจะพูดมันพูดยากมาก จนนิวารินต้องถามออกมาอย่างร้อนใจ
“บอกฉันสิคะว่าทำไมคุณพ่อของคุณถึงยังไม่ยกเลิกคำสั่งระงับนั้น
