ณ ห้องนอน (บ้านของป๊า) เวลา 04.15 น.
กริ้ก!
“บอกแล้วไงว่าง่วงให้นอนก่อนเฮียได้เลย”
เฮียหลิงพูดขึ้นในขณะที่เขาเดินออกมาจากห้องแต่งตัว จังหวะที่เขาเดินออกมานั้นดันสบตากับคนตัวเล็กที่นอนมองตาแป๋วอยู่บนเตียง แม้ว่าฉันจะอาบน้ำจัดการตัวเองเรียบร้อยก่อนเฮียหลิงแต่สุดท้ายก็ยังไม่ยอมนอน กลายเป็นนอนไม่หลับตาใสเฝ้ารอให้สามีออกมาจากห้องน้ำ
“รอเฮีย” ริมฝีปากขยับพูดพร้อมกับขยับตัวลุกขึ้นนั่งพิงหลังไปกับพนักหัวเตียง สายตาจับจ้องยังร่างสูงในชุดคลุมอาบน้ำ ที่เดินตรงเข้ามาหาหยุดยืนข้างเตียง
“เป็นอะไรหรือเปล่า เจ็บตรงไหนมั้ยหรือไม่สบายใจอะไรพูดกับเฮียได้เลยนะครับ จากนี้อย่าเก็บไว้คนเดียวแล้วถ้าใครทำอะไร...ขอแค่บอก” เฮียหลิง ยกมือขึ้นลูบหัว แล้วก้มหน้าลงมาจรดจมูกโด่งลงกลางหัวจากนั้นก็ผละออกยืนตัวตรง
“ไม่…หมิงไม่ได้เป็นอะไร เฮียมานอนกับหมิงสิ” ฉันยื่นมือไปจับแขนของสามี ออกแรงดึงที่เขานั่งลงบนเตียงซึ่งเฮี
