น้ำเสียงทุ้มเอ่ยขึ้นพร้อมกับลมหายใจอุ่นๆที่รินรดซอกคอขาวจนญาดารู้สึกได้
“เดี๋ยวอะไรล่ะคะนี่มันใกล้จะได้เวลาแล้วนะคะ”
ญาดาเตือนคนที่กำลังเอาแต่ใจอยู่
“นั่นสินะใกล้จะได้เวลาแล้วจริงๆ”
ประโยคเดียวกันแต่ความหมายกลับต่างกันลิบลับ สายตาของเพลิงไม่อาจจะปิดบังความคิดที่อยากจะรังแกญาดาได้อีกทั้งเบื้องหน้าของทั้งคู่คือเตียงขนาดกำลังพอเหมาะโปรยปรายไปด้วยกลีบกุหลาบสีแดงสด ข้างเตียงมีไวน์ชั้นเริศวางอยู่รอบๆมีเทียนหอมที่เตรียมเอาไว้สำหรับสร้างบรรยากาศนับสิบเล่ม ทันทีที่พิธีการเสร็จสิ้นทุกอย่างที่ตกแต่งไว้ภายในห้องนี้ก็จะต้องเป็นพยานรักให้กับพวกเขา
“คุณเพลิง”
ญาดาขานชื่ออย่างต่อว่า เธอพึ่งเชื่อคำพูดของเอเดนที่เคยพูดลับหลังว่าเพลิงเปรียบเหมือนเสือหิวกระหายที่พึ่งออกมาจากถ้ำก็ตอนนี้เอง
“ผมไม่แกล้งคุณแล้วก็ได้”
ร่างสูงขยับออกห่างก่อนที่ทั้งคู่จะหันหน้าเข้าหากัน
“วันนี้คุณอาจจะต้องเหนื่อยหน่อย
