ตอนที่6 ห้ามเรียกร้อง
998 Words
ตอนที่6 ห้ามเรียกร้อง
แสงแดดอ่อนๆ ยามเช้าส่องผ่านม่านหน้าต่างมายังหญิงสาวร่างเล็กที่พึ่งผ่านศึกษาหนักมาเมื่อกี้ชั่วโมงที่ผ่านมา ร่างบางที่เปลือยเปล่ามีเพียงผ้าห่มผืนหนาคลุมอยู่ ด้วยความหนาวของแอร์ภายในห้อง เธอจึงดึงผ้าห่มขึ้นมาหวังให้ร่างกายอบอุ่นขึ้น แต่เอ๊ะ! ทำไมวันนี้ผ้าห่มของเธอกลิ่นไม่เหมือนปกติ เมื่อตั้งสติได้หญิงสาวลืมตาตื่นขึ้นพร้อมกับภาพต่างๆ ให้หัวค่อยๆ ไหลเข้ามาเป็นฉาก ราวกับดูหนังย้อนหลังอยู่ เธอไปร้านเหล้ากับอาจารย์ เข้าให้เธอไปรอที่บาร์ แล้วมีผู้ชายแปลหน้ามานั่งกับเธอส่งน้ำรสชาติหวานเหมือนผลไม้ และหลังจากนั้นภาพต่างๆ ก็ตัดไป ตัดมาจนมาถึง….จู่ๆ แตงกวาก็หน้าร้อนแดงขึ้นมาด้วยความอาย ภาพของชายที่เคยอยู่บริเวณกลางตัวของเธอ แล้วเขาอยู่ละ?
“เห่อ…” เธอพยายามมองหาครูสแต่ก็ไม่พบใครในห้อง โชคดีจริงๆ โล่งอกไป หากพบกันหลังเกิดเรื่องน่าอายแบบนั้นเธอคงทำตัวไม่ถูก ก็ยังถือว่ามีความโชคดีอยู่ว่ะ! แตงกวา
แตงกวายังคงนั้งและค่อยๆ กวาดสายตาสำรวจรอบห้องของอาจารย์หนุ่ม ทำไมห้องของเขาดูสะอาดและเป็นระเบียบได้ขนาดนี้ ห้องที่มีขนาดใหญ่กว่าคอนโดนของเธอ 2 ห้องต่อกัน ตกแต่งสไตล์เรียบหรูบ่งบอกถึงฐานะและสไตล์ของเจ้าของห้องได้เป็นอย่างดี เธอเสียมารยาทโดยการเดินห้องส่วนตัวของอาจารย์ครูส พลันสายตาก็ไปปะทะกับกระดาษโน๊ตสีชมพูที่ติดเด่นอยู่ตรงหน้ากระจกขนาดใหญ่ เธอเดินเข้าไปเพื่อดูข้อความในกระดาษแผ่นนั้น
[อาหารฉันให้คนเตรียมไว้ให้บนโต๊ะแล้ว สามารถทานได้เลย และอย่าลืมที่พูดไว้ ห้ามเรียกร้อง]
เธออ่านข้อความเงียบๆ และทำตามข้อความในกระดาษแผ่นนั้นโดยไม่มีข้อโต้แย้งอะไร
.
.
6 วันต่อมา
“ยัยกวา! วันนี้จะได้เรียนกับอาจารย์ครูเข้มข้นอีกแล้ว ฉันดีใจมากเลย อยากเรียนสักอาทิตย์ละ5วันไปเลย อาทิตย์ละ 1 วันมันน้อยไป คิคิ แกว่าไหม” ใช่แล้วค่ะทุกคนวันนี้มาถึงแล้ว วันที่เธอจะได้เจอเขาคนนั้นอีกครั้ง นักศึกษาคนอื่นๆ ดูตื่นเต้นกันมาก ตลอดทั้งอาทิตย์ทุกคนต่างพูดถึงความหล่อของอาจารย์ครูส และรอเพื่อที่ได้เรียนกับเขาอีกครั้ง แต่คงมีเธอคนเดียวที่อยากจะให้เวลาหยุดแค่เมื่อวาน
“ความหล่อของอาจารย์ครูสนี้ ฉันยังเก็บไปฝันถึงเลยอะ ใครได้เป็นแฟนนี้โชคดีมาก ใช่ไหมแก”
“…..”
“ยัยกวา”
“…..”
“ยัยกวา!!!!!”
“ห่ะ!! แกว่าอะไรนะ”
“กรี๊ดดดด นี้แกไม่ได้ฟังฉันเลยหรอ หรือนึกถึงอะไรอยู่กันแน่”
“เพ้อเจ้อๆ เปล่าแก รีบไปเรียนกันแกใกล้เข้าเรียนแล้ว” เธอมัวแต่คิดอยู่ว่าจะต้องทำตัวยังไงดีเวลาเจอกับอาจารย์ จนไม่ได้ฟังสิ่งที่เพื่อนพูดเลยแม่แต่น้อย
แตงกวาและเพื่อนๆ ในคลาสต่างทยอยกันเข้าห้องเรียน นักศึกษาส่วนใหญ่รีบเข้ามาจับจองพื้นที่นั่งในการเรียนคลาสพิเศษด้านหน้าสุดจนเต็มแล้ว และบุคคลที่ดึงดูดนักศึกษาให้เข้ามาในห้องเรียนก่อนเวลาก็คืออาจารย์ครูสสุดหล่อที่ทุกคนเฝ้ารอนั้นเอง เขานั่งอยู่ที่โต๊ะบนเวทีกำลังก้มพิมพ์งานอยู่ด้วยสีหน้าเรียบเฉย โต๊ะหันหน้าเข้ามาทางนักศึกษา แสงไฟสีส้มบนเวทีสาดส่องมาที่ชายที่หนุ่ม กลับยิ่งเพิ่มออร่าให้กับอาจารย์หนุ่มเรียกรอยยิ้มของนักศึกษาได้โดยง่าย
อยู่ๆ แตงกวาก็หน้าแดงขึ้นมาเมื่อเผลอไปมองหน้าอาจารย์ครูสอยู่นาน ภาพเหตุการณ์ในวันนั้นเริ่มกลับมาหลอกหลอนเธออีกครั้ง ซึ่งตลอดทั้งสัปดาห์เธอพยายามหากิจกรรมใหม่ๆ ทำตลอดเพื่อให้ลืมเรื่องนี้ไป แต่ก็เหมือนจะไม่ได้ผลเลย เพียงแค่เห็นหน้าเขาเธอก็อายจนแทบอยากเอาแทรกแผ่นดินหนีแล้ว
“อ๊ะ!”
“ตัวก็ไม่ร้อนนิ ทำไมหน้าแดง เธอไม่สบายหรอ” วินวินหนุ่มหล่อดีกรีเดือนคณะเพื่อนต่างวิชาเอก เดินเข้ามาใช้หลังมือแนบไปที่หน้าผากของหญิงสาวที่ยืนนิ่งอยู่กลางห้องมาสักพักแล้ว
“เพ้อเจ้อ…เปล่า...วิน เราปกติ” เธอสะดุ้งสุดตัวตกใจ นี้เธอเผลอยืนมองเขานานเท่าไรแล้วเนี่ย แล้วเมื่อได้สติเธอเลยรีบหันกลับไปบอกวินวิน
“ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วเราเป็นห่วง เราจองที่ให้ แตงกวากับเจคแล้วนะ”
“อ้ายยย จริงหรอสุดหล่อกำลังหาที่พอดี ถ้าไม่ติดว่าจีบยัยกวา จะให้พ่อแม่ยกขันหมากมาสู่ขอเลย”
“ฮาฮาฮา พูดจาดี”
“บ้านะแก เพื่อนๆ กันหมด” หญิงสาวตีเข้าที่แขนของเจคเบาๆ ปกติเธอจะโดนแกล้งแบบนี้บ่อยๆ
“ว้าาา…แย่จังจีบตั้งนานเป็นได้แค่เพื่อน เองหรอ” วินวินก็แกล้งทำหน้าตาน่าสงสารส่งไปให้เจค พร้อมกับพยายามทำเสียงน่ารัก
“เพ้อเจ้อน้า รีบไปนั่งกันเถอะใกล้ถึงเวลาเรียนแล้ว” แตงกวาผลักเพื่อนสองคนออกจากกัน แล้วเดินไปยังที่นั่งที่วินวินจองไว้ให้เพื่อนเธอ
เวลาล่วงเลยไป 3 ชั่วโมงเต็มกับคลาสเรียนพิเศษที่เนื้อหาเข้มข้นมากของอาจารย์ครูส หลังจบคลาสแตงกวาและเจคเพื่อนสนิทสาวคนสนิทต่างรีบเดินแยกจากเพื่อนร่วมห้อง เพื่อกลับบ้านเนื่องด้วยเจคมีนัดทานข้าวกับที่บ้านเพื่อดูตัวเจ้าสาวในอนาคต แต่ก็ยังยืนยันว่าจะไปส่งเธอที่คอนโดก่อนให้ได้ ทำให้เธอต้องรีบสาวเท้าเดินตามเจคเผื่อไปขึ้นรถ
“น้องแตงกวาครับ!”
“อ้าว!”
- Writer
