ฟอด!! ชุนโน้มใบหน้าอันหล่อเหลาของตัวเองหอมแก้มเนียนสวยของพิพิมฟอดใหญ่ด้วยความมันเขี้ยว จนร่างบางที่เผลอหลับไปเริ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกครั้งหลังจากงีบหลับไป
“อื้ม!! ชุน” เสียงงัวเงียของพิพิมดังขึ้น หลังจากที่เธอถูกรบกวนการนอน ร่างบางที่เริ่มระบมเหมือนรู้สึกปวดร้าวไปทั่วตัวแทบไม่อยากลุกจากเตียงนอน
“ชุนกวนเหรอครับ?” ชุนกระซิบถามพิพิมเสียงหวาน สายตายังคงจดจ้องใบหน้าสวยใสของหญิงสาวไม่ละสายตา ใบหน้าจิ้มลิ้มของพิพิมทำให้คนมอง มองยังไงก็ไม่เคยเบื่อเลยสักครั้ง
“กี่โมงแล้วเนี่ย” เมื่อสมองเริ่มตื่นเต็มที่ ร่างบางจึงรีบเอ่ยถามเวลากับชายหนุ่ม กลัวว่าจะดึกเกินไปหากเข้าบ้านเวลานี้
“สามทุ่ม”
“หา!! สามทุ่มแล้วเหรอ? พิมต้องรีบกลับแล้วชุน ไม่งั้นที่บ้านจะว่าเอา” เมื่อได้คำตอบจากชุน ดวงตากลมโตรีบเบิกตากว้าง ร่างบางดีดตัวลุกจากเตียงนอนของชุนโดยอัตโนมัติ สีหน้าและแววตาร้อนรนจนเห็นได้ชัด
“งั้นเดี๋ยวชุนไ
