“ พะ... พี่รามขา ตรงนี้จะดีเหรอคะ ” สติที่ยังคงเหลืออยู่น้อยนิดเพราะถูกแรงกามคุกคามเอ่ยท้วงเมื่อนึกได้ว่าลุงดำอาจจะเดินผ่านมาตรวจตราความเรียบร้อยแล้วพบเห็นขึ้นมาได้
เขาไม่ตอบแล้วลากลิ้นลงไปเรื่อย ๆ กระทั่งถึงรอยแยกกลางกลีบพู ก่อนจะดันเรียวขาทั้งสองของเธอให้แหกอ้าแล้วเงยหน้าขึ้นมาถาม
“ วุ้นอยากให้พี่หยุดแล้วย้ายไปบนห้องไหม ” เขาถามพลางแลบลิ้นเลียริมฝีปาก เด็กสาวรู้สึกเสียววูบที่ช่องท้องและเนินโหนกทันทีทั้งที่เขายังไม่ได้ทำอะไร เพราะเธอยังคงจำความร้ายกาจของปากและลิ้นนั้นได้ดี ทั้งยังโหยหามันอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
“ ไม่ค่ะ ไม่ไปไหนทั้งนั้น วุ้นต้องการพี่รามที่นี่ ตอนนี้ ! ”
รามสนองตอบเธอด้วยการก้มลงไปพลิ้วลิ้นโลมเลียทั่วทั้งกลีบพู ติ่งเนื้อชมพูน้อย ๆ ลากต่ำลงไปที่รูร่องอันฉ่ำแฉะก่อนจะลงไปดูดกินมันแรง ๆ
“ อู๊ยยย พี่รามขา ” เธอครางกระเส่าทัน
