“จะอายทำไม ผมคิดถึงเมียจะตาย” ดวงตาที่เคยดุดันทอดมองมุกระวีอย่างอบอุ่น เขาอยากจะช้อนอุ้มเธอแล้วเดินกลับไปที่รถเพื่อไปยังที่พักของเขาแล้วทำอะไรอย่างที่หัวใจปรารถนา แต่ทว่าภายในร่างกายของเขากลับเกิดสิ่งปกติ ยามอยู่ใกล้เธอเขาจะรับรู้ว่าเลือดในกายพร้อมจะเดือดพล่านแล้วอยากจะปรนเปรอให้ร่างเล็กอ่อนระทวยแล้วหลอมรวมกันเป็นหนึ่งเดียว แต่เวลานี้สิ่งที่กำลังตีวนขึ้นมาไม่ใช่เลือดลม แต่เป็นกระเพาะอาหารที่วันนี้มีเพียงซุปเหลวๆ ผ่านเข้าไปเพียงถ้วยเดียวกำลังจะพุ่งออกมา
ผ่านไปหลายนาทีร่างสูงกำยำกำลังโก่งคออาเจียนโดยที่ร่างเล็กกำลังลูบหลังอยู่ไม่ห่าง “ไหวไหมคะท่านชีค เป็นอะไรไปคะ ทำไมถึงมีอาการแบบนี้”
มุกระวีถามไปแล้วก็นึกขึ้นได้ อาการของเขาคล้ายกับอาการของเธอในช่วงนี้ ถ้ามุกระวีไม่เห็นกับตาคงไม่เชื่อ อาการที่แม้แต่นักวิทยาศาสตร์ก็อธิบายไม่ได้ บางคนก็ว่าเป็นอาการทางจิตวิทยา เป็นพฤติกรรมเลียนแบบภรรยา แต่นัก
