บทที่ 32 กว่าจะได้รักกัน
ในตอนเย็นเป็นเวลาใกล้พลบค่ำ ท้องฟ้าเริ่มเป็นสีส้มอ่อน ๆ แสงแดดที่จ้าในไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมาเริ่มจะหมดลงไป ขณะนี้เบลนิต้าเดินลงจากรถซีดานสีบรอนซ์เงินคันหรู พร้อมกับลูกชายเข้ามายังร้านอาหารใจกลางเมืองแห่งหนึ่ง เนื่องจากผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของบริษัทขอให้มาออกเดทกับหลานชายของตน ซึ่งหญิงสาวไม่รู้แม้กระทั่งชื่อของผู้ชายคนนั้น และเบลนิต้าเองก็ไม่ได้แปลกใจ หรือถามต่อแต่อย่างใด เธอไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว ไว้ค่อยถามตอนอยู่ต่อหน้าก็ได้
"อืม เท่าที่จำไม่ผิดจะอยู่ชั้น 40 โต๊ะหมายเลข 12 ไหมนะ" เจ้าของริมฝีปากบางพึมพำ พลางจูงมือลูกชายไม่ห่าง
"สวัสดีค่ะ คุณลูกค้ามีโต๊ะหรือยังคะ หรือได้มีการจองล่วงหน้าไว้ไหมคะ" เสียงของพนักงานต้อนรับกล่าวทักทายด้วยรอยยิ้ม เมื่อเห็นว่าเจ้าของใบหน้าสวยกำลังกวาดสายตามองหาอะไรอยู่
"อ๋อ มีค่ะ" เธอตอบพร้อมกับพยักหน้า ใช้มือเรียวหยิบบัตร VVIP ของ
