เมื่อพสุธาอาบน้ำเสร็จ เขาจึงขึ้นมาเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดที่นางเหย๋เตรียมมาให้ นาราภัทรก็ยังหันหลังให้เขาอยู่ เธอไม่กล้าหันไปมองพสุธา ทำให้เป็นโอกาสดีที่พสุธาจะได้แกล้งเธอ เขาย่องเข้ามาทางด้านหลังของนาราภัทร แล้วก็หันไปกระซิบที่ข้างหูเธอเพื่อแกล้งเธอ
" ไข่มุก " เสียงพสุธากระซิบเรียกเธอ
นาราภัทรตกใจจนสะดุ้ง เธอโมโหพสุธาไม่น้อย เพราะเธอเป็นคนค่อนข้างขวัญอ่อน
" เล่นเป็นเด็กไปได้ มุกตกใจแทบแย่ " นาราภัทรตำหนิพสุธาอย่างไม่จริงจัง
" แล้วนั่งเหม่อคิดถึงใครอยู่ " พสุธาแกล้งเย้านาราภัทร
" มุกไม่มีใครให้คิดถึงหรอกค่ะ ไม่เหมือนคุณดินคงจะมีเยอะแยะไปหมด " นาราภัทรค่อนขอดเล็กน้อย
" ฉันไม่มีหรอก ตอนนี้ก็ว่าจะหาคนลงหลักปักฐานแล้วล่ะ " พสุธากล่าวในตาซึ้ง มันทำให้นาราภัทรแอบคิดเข้าข้างตนเองว่าเขากำลังหมายถึงเธอ " รีบกลับกันดีกว่า เดี๋ยวมันจะค่ำ " พสุธาเอ่ยพร้อมกับพยุงนาราภัทรเดินเคียงข้างไปกับเขา
เมื่
