บทที่ 4
อาการแปลก ๆ
“ว่างเหรอถึงมารับได้เนี่ย” พัชรีนาฎที่เพิ่งบินกลับมาจากเชียงใหม่ถามเพื่อนสนิทที่อาสาขับรถมารับถึงสนามบิน
“เปล่า ผ่านมาแถวนี้พอดี แค่หาเพื่อนกินข้าวน่ะ” อิดิเตอร์ซึ่งรับหน้าที่สารถียักไหล่ตอบง่าย ๆ พร้อมเคลื่อนรถออกจากจุดจอดชั่วคราว ระหว่างนั้นปากก็เอ่ยต่อไปด้วย “ไม่ได้เจอแกนานแล้วไง งานหมั้นแกฉันก็ไม่ได้ไป”
“แต่เราก็คุยกันตลอดนี่”
“คุยแต่เรื่องงานเถอะ”
พัชรีนาฎหัวเราะเสียงดัง เธอกับเพื่อนคุยกันเกือบทุกวัน ซึ่งแน่นอนว่ามีแต่เรื่องงานล้วน ๆ “ก็แกต้องทำงานให้ฉันนี่นา”
“นี่ถ้าไม่ติดว่าเงินดี ฉันชิ่งหนีจากแกไปละ ถามหน่อยเถอะ กะจะไม่ให้ฉันรับงานเจ้าอื่นเลยหรือไง แบบนี้เค้าเรียกผูกขาดนี่หว่า”
“เพิ่งจะรู้ตัวเหรอ ฉันผูกขาดแกตั้งนานแล้วนะ” อินฟลูเอนเซอร์สาวยังขำไม่หยุด จริง ๆ แล้วเธอมีทีมตัดต่อประจำช่องนะ แต่ทีมที่ว่าก็อยู่ภายใต้การดูแลของชุติมาอีกที
พัชรีนาฎไม่ได้บังค
