“สร้างเรื่องเองก็เป็นคนแก้เองแล้วกัน ออกไปจากห้องของพลอย ก่อนที่พลอยจะทนเห็นหน้าทิวาไม่ได้อีกต่อไป” พาขวัญเอ่ยปากไล่ทั้งน้ำตา ความเจ็บครั้งนี้ มันเจ็บที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้ แต่ไม่ว่าอย่างไร เธอก็จะไม่มีวันอ้อนวอนให้ทิวากลับมาคบกับเธอ เพราะเธอมีศักดิ์ศรีพอ สิ่งที่เธอทำได้จึงมีเพียงแค่ปล่อยเขาไปตามทางที่เขาเลือกเท่านั้น ส่วนเธอ ก็คงต้องปล่อยให้เวลารักษาแผลใจ แหละเธอก็คงหลบไปที่ไหนสักแห่ง ที่ที่ไม่มีใครรู้สึกเธอ เธอจะได้ลืมผู้ชายเลวๆ คนนี้ไปจากหัวใจสักที
“ไว้พลอยทำใจได้แล้วเรากลับมาเป็นเพื่อนกันนะ” ทิวารู้สึกสงสารอดีตนคนรักเหลือเกิน แต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไรให้เธอได้มากกว่านี้
“พลอยคงไม่เสียสติไปเป็นเพื่อนกับแฟนเก่าหรอกนะ ออกไปจากห้องพลอยเดี๋ยวนี้” พาขวัญตะคอกอดีตคนรักด้วยความเจ็บปวด เธอไม่อยากดูน่าสมเพชไปมากกว่านี้
“งั้นผมลาล่ะนะพลอย” ทิวากล่าวลาอดีตคนรักแววตาเศร้า ในขณะที่พาขวัญไม่แม้แต่จะหันกลับไปมองอดีตคนรัก โลกที่เคยสดใจของเธอ โลกที่เต็มไปด้วยความสุข มันพังลงอย่างไม่เป็นท่า หญิงสาวไม่รู้เลยว่า เธอจะเรียกความสุขความสดใจของตนเองกลับมาได้เมื่อไหร่
หลังจากที่จบทุกอย่างกับอดีตคนรัก พาขวัญลาพักร้อนหนึ่งสัปดาห์ ก่อนที่เธอจะเดินทางไปพักผ่อนที่เกาะหลีเป๊ะ นี่เป็นการเดินทางท่องเที่ยวคนเดียวครั้งแรก เธอไม่อยากจะคุยกับใครด้วยซ้ำ หญิงสาวอยากอยู่เงียบๆ เพียงคนเดียว หากว่าจะอยู่ที่คอนโด ภาพที่เธอเห็น มันก็จะเป็นภาพของทิวา เธอจึงเลือกที่จะหนีมาให้ไกล แล้วพยายามลืมเรื่องราวทุกอย่าง
น้ำทะเลสวยๆ และบรรยากาศที่สงบร่มรื่น มันทำให้หญิงสาวคลายเรื่องทุกข์ใจไปได้มากเหมือนกัน เธอกำลังนั่งสูดอากาศบริสุทธิ์อยู่ แต่ระหว่างที่เธอกำลังนั่งอยู่นั้น ร่างสูงของใครคนหนึ่งที่แอบมองหญิงสาวอยู่สักพักแล้วก็เดินเข้ามาหาเธอ ก่อนที่เขาจะหยุดยืนอยู่ตรงหน้าหญิงสาว
“ขอนั่งด้วยคนได้มั้ยครับ” ชายหนุ่มนิรนามเอ่ยกับหญิงสาวสวยที่นัยย์ตามีความเศร้าแฝงอยู่
“ไม่สะดวกค่ะ ที่ว่างเยอะแยะเชิญไปนั่งที่อื่นเถอะค่ะ” พาขวัญตอบปฏิเสธทันที เธอยังไม่อยากคุยกับใคร และที่สำคัญ เธอกลัวการเริ่มต้นใหม่ เธอไม่อยากโดนหลอกอีกแล้ว ที่เขาเข้ามานี่ ถ้าเดาไม่ผิด เขาก็คงเข้ามาจีบเธอ เขาไม่ได้ผิดอะไร แต่หัวใจของเธอ มันยังไม่พร้อมเปิดให้ใคร
“แต่ผมอยากนั่งตรงนี้น่ะสิ แล้วผมมันก็หน้าหนาซะด้วย คงไล่ไม่ง่ายอย่างที่คุณคิดหรอกนะครับ” ชายหนุ่มนิรนามยังคงไม่ยอมลุกไปไหน เขามั่นใจว่าผู้หญิงคนนี้ต้องมีความทุกข์อยู่ในใจ ถ้าเดาไม่ผิดคงไม่พ้นเรื่องอกหัก เพราะการที่ผู้หญิงสวยๆ อย่างเธอจะหนีมาเที่ยวคนเดียว คงไม่ใช่วิสัยของคนปกติ
“ขอร้องล่ะค่ะ เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ฉันไม่อยากทำพฤติกรรมไม่ดีกับคุณ” พาขวัญเอ่ยอย่างขอร้อง แน่นอนว่าผู้ชายคนนี้ไม่ได้ผิดอะไร แค่ผิดที่เธอยังไม่อยากคุยกับใครเท่านั้น