คืนร้ายกลายรัก

โลกกลม...1

“เอาเป็นว่าสิ้นเดือนนี้แล้วกันนะคะข้าวสวย เดี๋ยวแม่จะพาข้าวสวยไปกินสเวนเซ่นส์” แม้ว่าจะไม่มี แต่เธอก็ไม่สามารถปล่อยให้บุตรสาวอยู่อย่างอดๆ อยากๆ ได้ เธอคงต้องไปตัดเงินส่วนอื่น แล้วพาบุตรสาวไปที่ร้านสเวนเซ่นส์ตามที่บุตรสาวต้องการ สำหรับคนอื่นมันคงไม่ใช่เรื่องยากที่จะพาบุตรสาวไปทานไอศครีม แต่สำหรับเธอ คนที่เงินเดือนแทบจะไม่ชนเดือน มันกลับกลายเป็นเรื่องยากขึ้นมาทันที

“เย้ๆ คุณแม่สัญญาแล้วนะคะ” เด็กน้อยยกนิ้วก้อยขึ้นมาขอสัญญาจากมารดา มารดาของเธอจึงเกี่ยวก้อยเพื่อสัญญากับบุตรสาว ภายใต้รอยยิ้มที่ส่งให้เด็กน้อย ข้างในมันเหนื่อยจนแทบขาดใจ แต่ที่ยังยิ้มอยู่ได้ ก็เพราะว่ากำลังใจที่อยู่ข้างหน้าเธอนี่เอง

“ตอนนี้แม่ตกลงแล้ว ก็ถึงเวลาที่นางฟ้าของแม่ต้องไปทำหน้าที่ของตัวเองแล้วนะคะ” พาขวัญกล่าวก่อนที่จะช้อนตัวอุ้มบุตรสาวขึ้นมาในอ้อมกอด เพราะหน้าที่ที่ว่าคือการอาบน้ำ และเตรียมตัวเข้านอน ส่วนพาขวัญจะได้ทำงานพิเศษที่เธอรับมาทำเพื่อเพิ่มรายได้ในตอนกลางคืน

“ค่ะ อาบน้ำแล้ว ข้าวสวยจะหลับปุ๋ยเลยค่ะ” เด็กน้อยรีบบอกมารดาอย่างอารมณ์ดีเพราะได้ในสิ่งที่ต้องการแล้ว

“แหม ว่าง่ายขึ้นมาเลยนะคะ แบบนี้แม่คงต้องมีอะไรมาล่อบ่อยๆ แล้ว จะได้ว่าง่ายๆ” พาขวัญจุ๊บแก้มบุตรสาวด้วยความหมั่นเขี้ยว ในขณะที่บุตรสาวก็ยิ้มอย่างอารมณ์ดี

เมื่อจัดการอาบน้ำให้บุตรสาวเรียบร้อยแล้ว พาขวัญก็พาบุตรสาวไปส่งเข้านอน เสียงลมหายใจที่เรียบสม่ำเสมอของบุตรสาวกำลังบ่งบอกว่าเด็กน้อยได้เข้าสู่ห้วงนิทราเรียบร้อยแล้ว และเมื่อบุตรสาวหลับแล้ว พาขวัญก็จัดการห่มผ้าให้ ก่อนที่เธอจะมานั่งพับเหรียญโปรยทานที่ใช้ในงานบวชตามออเดอร์ที่เธอรับมาจากลูกค้า

จากคนที่ทำอะไรแทบไม่เป็น ตอนนี้เธอต้องเรียนรู้ทุกอย่าง และหารายได้ทุกช่องทาง เพื่อจะได้มีเงินมาเลี้ยงดูบุตรสาว หญิงสาวไม่ต่างจากคนไร้ญาติ ดังนั้นเธอจึงต้องยืนด้วยลำแข้งของตนเอง ถึงแม้ว่ามันจะเหนื่อยกว่าเดิมมาก แต่พาขวัญก็ไม่เคยคิดเสียใจ ที่เธอตัดสินใจเอาลูกไว้ ทั้งที่บิดาบังคับให้เธอทำแท้ง เพราะว่าขายหน้าที่เธอท้องไม่มีพ่อ แต่เธอก็ยังยืนกรานที่จะเก็บลูกไว้ ทำให้เลือกที่จะตัดพ่อตัดลูกกับเธอ แม้ว่าจะเสียใจ แต่เธอก็ไม่สามารถทำร้ายเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอ เขาไม่ได้ผิดอะไร เขาควรจะได้ลืมตาขึ้นมาดูโลกใบนี้

มาวันนี้เหมือนสวรรค์ให้ความสุขกับคนอย่างเธอบ้างแล้ว เมื่อบุตรสาวของเธอ ช่างน่ารักและฉลาดกว่าเด็กวัยเดียวกัน ทุกครั้งที่เธอมองเด็กน้อย เธอจะมีพลังสู้ชีวิตขึ้นมาทันที แม้ว่าในตอนนั้นเธอจะรู้สึกเหน็ดเหนื่อยเท่าใดก็ตาม