คืนร้ายกลายรัก

ท่านประธานคนใหม่

เมื่อชายหนุ่มตั้งสติได้ เขาปรับอารมณ์ให้เป็นปกติ ก่อนที่เขาจะเดินผ่านเธอไป ทันทีที่ประธานสุดหล่อคนนี้เดินจากไปพาขวัญก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก ไม่ว่าเขาจะจำเรื่องราวระหว่างเขาและเธอได้หรือไม่ แต่เธอจะไม่มีทางบอกเขาว่าเธอจำเขาได้ ถึงแม้ว่าเมื่อสักครู่เธอจะโป๊ะแตกไปแล้วหนึ่ง แต่ระหว่างเธอกับเขาคงไม่ได้เจอกันอีก เพราะตำแหน่งของเธอไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้องกับเขา เขาคงไม่ต้องการให้ใครรู้ว่าครั้งหนึ่งเธอเคยมีสัมพันธ์ชั่วคราวกับเขา และที่สำคัญเธอไม่ต้องการให้เขารู้ว่าความสัมพันธ์ครั้งนั้น มันนำมาซึ่งการให้กำเนิดเด็กหญิงพาฝัน เพราะเธอไม่ต้องการให้ใครมาพรากลูกไปจากเธอ แม้แต่พ่อของลูกก็ตาม

หลังจากที่พนักงานทุกคนต้อนรับท่านประธานคนใหม่เรียบร้อย พนักงานทุกคนก็กลับมานั่งทำงานที่แผนก เสียงสนทนาของพนักงานสาวๆ ที่พูดถึงความหล่อเหลาของท่านประธานคนใหม่ มันทำให้พาขวัญไม่อยากฟังเลยสักนิด เพราะเอาจริงๆ แล้วเธอก็เครียดกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอเช่นกัน ทำไมโลกมันกลมขนาดนี้ คนที่เธอคิดว่าไม่มีวันจะได้เจอเขาอีก อยู่ดีๆ โลกก็เหวี่ยงเธอกับเขาให้มาเจอกันอีกครั้ง ภาวนาให้เขามองผ่านเธอไปและไม่สนใจเธอ เธอจะได้ชีวิตอย่างปกติ

แต่ดูท่าแล้วว่าคำขอของเธอไม่เป็นจริง เพราะหลังจากที่เธอมาถึงที่โต๊ะทำงานได้ไม่นาน เธอก็ถูกเรียกตัวให้ไปพบท่านประธานที่ชั้นสามสิบสอง พาขวัญเริ่มใจคอไม่ดี ถ้าอาการแบบนี้เขาต้องจำเธอได้แน่นอน หรือว่าที่เขาเรียกเธอขึ้นไป เขาจะไล่เธอออก เพราะเขาไม่ต้องการด่างพร้อยเพราะเธอ พาขวัญหวั่นใจเป็นอย่างมาก เธอลุกขึ้นเดินไปกดลิฟท์ขึ้นไปที่ชั้นบนสุดของอาคารด้วยอาการกล้าๆ กลัวๆ ในขณะที่เพื่อนร่วมแผนกต่างส่งกำลังใจให้หญิงสาว ด้วยไม่มีใครรู้ว่าเธอถูกท่านประธานเรียกไปพบด้วยเรื่องอะไร

เมื่อขึ้นมาถึงชั้นสามสิบสอง หญิงสาวก็ถูกเลขาหน้าห้องของท่านประธานคนใหม่พาเข้าไปในห้องทำงานของเขา ก่อนที่เธอจะออกไปจากห้องทิ้งพาขวัญและท่านประธานคนใหม่ของเธออยู่ในห้องเพียงลำพัง

“ผมจะไม่อ้อมค้อม เมื่อห้าปีที่แล้วคุณเคยไปที่เกาะหลีเป๊ะหรือเปล่า” เธียรเอ่ยถามออกมาเสียงนุ่ม ก่อนที่ใบหน้ากรุ้มกริ่มของเขาจะจับสังเกตปฏิกริยาของหญิงสาว

“ไม่เคยค่ะ” ละครตอนที่หนึ่งได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

“น่าแปลกนะ ผมกลับรู้สึกว่าคุณเหมือนบางคนที่ผมรู้จัก” เธียรมั่นใจว่าหญิงสาวจำได้ แต่เธอแกล้งทำเป็นจำเขาไม่ได้