"ฉันจะหาทางทำบุญไปให้แกอีกดีไหม”
“ดีครับ แต่เจ้านายจะทำยังไงเหรอ”
“ไปหาหลวงตามั่นกันไง เผื่อหลวงตาจะช่วยอะไรเราได้บ้าง”
“ก็ดีนะครับ หลวงตามั่นมีญาณหยั่งรู้ ขนาดรู้ว่าเราเกิดอะไรขึ้น ต้องหาทางช่วยเราได้แน่ ๆ เลย”
“แกต้องไปเข้าฝันหนูมิหรือใครก็ได้ บอกว่าให้ไปทำบุญที่วัดหรือชวนไปทำบุญ แล้วฉันจะหาทางอุทิศบุญกุศลให้แก”
“ได้ขอรับ”
“สรุปว่าแกจะกินซูชิเหรอเจ้ามูมู่” ประโยคคำถามของโยธินทำให้ทั้งอัสนีและวิญญาณเจ้ามูมู่ต้องชะงักการสนทนาลงไปก่อน
อัสนีใช้มือจิ้มไปที่รูปซูชิอีกครั้ง พลางพยักหน้า การพยักหน้าของมันทำให้ทุกคนนึกทึ่ง
“เดี๋ยวนี้แกพยักหน้าเป็นด้วยเหรอ สุดยอดไปเลยเจ้ามูมู่เพื่อนยาก” พายุนั้นตื่นเต้นกว่าใครเพื่อน เพราะการมีเจ้ามูมู่เจ้าหมาป่าตัวใหญ่แสนรู้มาอยู่ที่บ้านก็เป็นเรื่องเซอร์ไพร้ส์มากพอแล้ว เพราะหมาป่าไม่ใช่สุนัขที่จะนำมาเลี้ยงเป็นสัตว์เลี้ยงได้ง่าย ๆ มันเป็นสัตว์ป่ามีสัญชาติญ
