“แม่รักหนูที่สุดเลยนะมิริน” คุณมัสลินยื่นมือสั่นเทามาสัมผัสกับแก้มขาวผ่องของบุตรสาวตัวน้อย ก่อนที่ลมหายใจของเธอจะหมดลง
ทุกคนตามหมอมาดูอาการแต่ไม่สามารถยื้อชีวิตของมัสลินเอาไว้ได้อีกต่อไป
“คุณแม่นอนหลับเหรอคะเฮีย” มิรินเอ่ยถามคนที่เธอนั่งตักอยู่ อัสนีพยักหน้า เบือนหน้าหนี เขาสงสารคู่หมั้นวัยเยาว์ของตัวเองจับใจ
แต่พอร่างอันไร้วิญญาณของมารดาไม่ขยับ และคุณหมอบอกว่าเสียใจด้วย ก็ทำให้มิรินร้องไห้ออกมา เด็กน้อยกอดคอหนาของพี่ชายข้างบ้านเอาไว้แน่น ซบหน้าร้องไห้พลางสะอึกสะอื้นไม่ยอมหยุด
งานศพของมัสลินถูกจัดขึ้นหลังจากนำศพของเธอออกมาจากโรงพยาบาล มิรินร้องไห้จ้าจะหามารดาท่าเดียว คนที่คอยปลอบโยนคืออัสนี คอยอุ้ม คอยกล่อมนอน เพราะทรงสิทธิ์ยุ่งกับการต้อนรับแขกเหรื่อที่มาในงาน
“คุณแม่จะกลับมาหาหนูมิไหมคะ” เสียงถามสะอึกสะอื้นสั่นระริก อัสนีอุ้มเด็กน้อยแนบอก มิรินกอดคอหนาของพี่ชายข้างบ้านแน่น
“คุณแม
