“เฮียแกล้งผมใช่ไหม”
“ไม่ได้แกล้ง แต่หลวงพ่อบอกว่าไม่มีฤกษ์ดีเลย เพราะแกกับหนูมิกำลังมีวิบากกรรม ช่วงนี้ไม่ควรที่จะแต่งงานกัน อยู่กันแบบนี้ไปก่อน”
อัสนีได้ยินดังนั้นก็แทบเข่าทรุด เขาไม่คิดว่าฤกษ์งามยามดีของการแต่งงานกับมิรินจะต้องรออีกตั้งสี่ปี
“เฮียรู้ว่าแกรักหนูมิจริงๆ ระหว่างนี้ก็เลี้ยงต้อยต่อไปไอ้น้องรัก” ประโยคนั้นของโยธินทำให้อัสนีแยกเขี้ยวใส่ แต่พอได้เห็นหน้าสาวน้อยซึ่งเป็นคู่หมั้นแสนน่ารัก เขาก็เผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว รอก็รอ รอมาตั้งสิบแปดปีแล้วนี่นา
“เฮียจะสอนหนูมิขี่ม้าเหรอคะ” มิรินเอ่ยถามอย่างตื่นเต้น เธอเรียนทุกอย่างที่อัสนีสอนให้ ทั้งขับรถ ว่ายน้ำ ยิงปืน มวย ก็เหลือแต่ขี่ม้านี่แหละ
“ใช่ครับ เดี๋ยวจะพาไปเที่ยวน้ำตกด้วย” ดวงตาของเธอมีแววสดใสและตื่นเต้นขึ้นมาในทันที
“อยากไปเล่นน้ำตกอยู่พอดีเลยค่ะ”
อัสนีส่งร่างน้อยขึ้นไปบนหลังม้าก่อนที่เขาจะขึ้นตามไป ร่างอบอุ่
