“เจ้านายควรบอกเฮียโยกับเฮียพันด้วย”
“จะบอกยังไง”
“เดี๋ยวผมจัดการเอง”
“บอกดี ๆ นะแก”
“รับรองว่าดีแน่ ๆ เชื่อมือผมสิ”
“ฉันเชื่อแกก็ได้ ถึงจะนอนเฝ้าสาวไม่ห่าง แต่ก็ยังไปช่วยหนูมิเอาไว้ได้ทัน” อัสนีคุยโต้ตอบกับเจ้ามูมู่ไปตลอดทาง ดูเหมือนการเดินเที่ยวไร่ของเขาจะเป็นเรื่องธรรมดาของคนที่นี่ จึงไม่มีใครสงสัยอะไร
อยู่ในร่างเจ้ามูมู่ก็ดีเหมือนกันนะ ใครคิดอะไรยังไงแล้วพูดออกมา เขาได้ยินหมด เพราะคนคิดว่าหมาไม่รู้ภาษาคน
กลับถึงบ้านเขาก็เห็นว่าวันนี้มิรินมีเพื่อนขับรถมาส่ง
เดี๋ยวนะ!!!
เพื่อนผู้ชายเสียด้วย!!!
“ภูเข้ามาในบ้านก่อนสิ”
“ครับ” เชิญผู้ชายเข้าบ้านด้วย
หน็อย... ไอ้หมอนั่นก็หูตาแพรวพราว อัสนีเดินเข้าไปในบ้านอย่างไม่สบอารมณ์ มิรินเห็นเจ้าสุนัขตัวโตเข้าก็เผยยิ้มกว้างออกมาในทันที
“เจ้ามูมู่ ไปเที่ยวไหนมา ซนจริง ๆ นะเรา”
“สุนัขของมิเหรอ น่ารักจัง ตัวใหญ่ยังกับหมาป่าแน่ะ” ภูวดลพูดขึ้น เข
