“ผมบอกเจ้านายแล้วว่าอาหารของผมอร่อยกว่าเยอะเลย เจ้านายก็ไม่เชื่อ”
“กูไม่อยากกิน”
“ยามคับขันหิวโซก็ต้องกินนะครับ”
“เฮียคะ เจ้ามูมู่ไม่ยอมกิน” มิรินบอกพี่ชายทั้งสอง พายุเลยหยิบน่องไก่ไปจ่อที่ปากของมัน
อัสนีน้ำลายไหลในทันที น่องไก่หอม ๆ ทำเขาน้ำลายสอ เขารู้เลยว่าไก่ย่างเจ้านี้เป็นเจ้าประจำที่เขาและทุกคนชอบซื้อมากิน เนื่องจากทางร้านมีสูตรเด็ดและอร่อยกว่าเจ้าอื่น ๆ
พายุพาน่องไก่มาให้ดม ก่อนจะหมุนมือไปมา มองเจ้าสุนัขตัวโตที่มองตามแล้วหัวเราะ
“ขอมือก่อน นั่งให้เรียบร้อยด้วย” อัสนีด่าน้องชายในใจ แต่เขารู้ดีว่าต้องทำยังไง นั่งให้เรียบร้อย ยกขาหน้าทั้งสองไปวางบนมือของพายุ แล้วจะได้กิน
นี่มันคือสิ่งที่เจ้ามูมู่ทำกับเขาชัด ๆ อัสนีสบถในใจยาวเหยียด
“เอา” สิ้นคำว่าเอา อัสนีเพิ่งเข้าใจคำว่ารีบงับให้เร็วที่สุดมันเป็นยังไง เพราะไม่งั้นน่องไก่ตกพื้นแน่ ๆ เขาก้มมองพื้น มันก็ดูสะอาดดีหรอกนะ แต่ก็ยังมี
