“ถูกใจไหม”
“ถูกใจค่ะ”
“งั้นเดี๋ยวทำไข่เจียวหมูสับให้กินนะ”
“ค่ะ” ภาพต่อไปที่ทุกคนเห็นคือมิรินนั่งตักของอัสนีกินข้าวกับไข่เจียวหมูสับอย่างเอร็ดอร่อย
“วันหลังเฮียอย่าไปหลายวันนะคะ” เด็กน้อยเงยหน้าขึ้นมองตาปริบ ๆ เพื่อขอคำมั่นสัญญาว่าจะไม่หายไปไหนหลายวันอีก
“ถ้ามีธุระก็ต้องไปนะครับ” อัสนีให้เหตุผล ก้มลงบอกน้องตัวน้อยอย่างใจเย็น มิรินชะงักช้อน ก่อนจะเงยมองพี่ชายข้างบ้าน
“ถ้าเฮียไปก็พาหนูมิไปด้วยนะคะ”
“บางที่หนูมิไปไม่ได้นะครับเพราะยังเด็ก”
“พูดเหมือนเฮียโตเลยค่ะ”
“อ้อ...” อัสนีร้องออกมา โยธินกับพายุรักน้องก็จริง แต่ให้เล่นกับเด็กนาน ๆ สองคนนั่นไม่เอา เขาก็เข้าใจข้อนี้ดี มิรินเลยเหงาเวลาไม่มีเขา
“เอาอย่างนี้นะครับ ถ้าเฮียจะไปที่ไหน แล้วสามารถพาหนูมิไปได้ เฮียจะพาไปดีไหมครับ แต่ถ้าไปไม่ได้ก็อยู่บ้านกับคุณพ่อคุณแม่นะครับ ห้ามเป็นเด็กดื้อนะคนดี ไม่อย่างนั้นจะไม่มีใครรักนะ”
“ถ้าหนูมิดื
