“ไอ้หมาเวร”
“ตอนหนูมิเด็ก ๆ เจ้านายก็อาบน้ำให้หนูมิไม่ใช่เหรอครับ ไม่เห็นกำเดาไหล”
“ตอนนั้นยังเด็ก ฉันจะไปคิดอะไรได้ ตอนนี้โตแล้วนะโว้ย แถมยังสวยอีกด้วย ยิ่งโตยิ่งสวย ยิ่งหวง” คนพูดทำหน้าบึ้งหนักกว่าเดิม
“เจ้านายคร้าบ เวลาทำหน้าบึ้งแบบนี้ไปส่องกระจกดูบ้างสิครับ”
“ส่องทำไมวะ” เขายังมีแก่ใจคุยโต้ตอบกับมัน อย่างว่าแหละ ไม่มีใครคุยกับเขารู้เรื่อง การได้คุยได้ด่าเจ้ามูมู่คือการระบายอารมณ์อย่างหนึ่ง
“หน้ามันโหดน่ะสิครับ ถ้าใครมาเห็นเข้า จะคิดว่าหมาตัวนี้ดุ ไม่น่าเข้าใกล้ ปกติผมเป็นหมาหน้าตาดีนะ พอเจ้านายทำหน้าแบบนี้ ผมหมดหล่อเลย”
“ไอ้หลงตัวเอง ใครกันหลงชมว่าแกเป็นหมาหน้าตาดี” เขาเพิ่งรู้ว่ามันหลงตัวเอง
“เจ้านายลองคิดดูดี ๆ สิครับ” มันหัวเราะมาตามสายลม อัสนีนั่งนึกก่อนจะสบถ กูไง ชมมันทุกวันว่ามันหล่อ หน้าตาดี เจ้ามูมู่เพื่อนยาก โอ๊ย! ที่กูพูดไปกูขอถอนคำพูด
“คิดออกแล้วสิ”
“เกลียด!” อัสน
