ฉันตื่นมาในอ้อมกอดที่คุ้นเคย พี่ทิวกลับมาตอนไหนเนี่ย เมื่อคืนนึกว่าฝันว่าได้กอดพี่ทิวซะอีก
ใบหน้าเขาดูเหนื่อยล้ามากคงไม่ค่อยได้นอน ฉันค่อย ๆ ขยับตัวจะลุกเบา ๆ แต่ก็ไม่รอดจากสายตาพี่ทิวไปได้
"จะไปไหนครับ ยังเช้าอยู่เลย”
"ทิชาจะไปเตรียมอาหารให้ค่ะ”
ฉันบอกเขาแล้วดิ้นดุ๊กดิ๊ก ๆ เพื่อให้หลุดวงแขนกว้าง พยายามจะลุกออกจากเตียง
"อย่าดิ้นสิ นอนกอดกันก่อน พี่ยังไม่หิวเลย"
เขาพูดทั้ง ๆ ที่ยังหลับตามอยู่แถมขยับลงมาซุกใบหน้าใส่ซอกคออีก ลมหายใจอุ่น ๆ รดซอกคอจนร้อนผ่าว
"พี่ขอโทษนะครับ ที่ยุ่งจนไม่มีเวลาให้เลย"
ฉันหยุดดิ้นปล่อยให้เขากอดอยู่อย่างนั่นล่ะ ไม่ลุกก็ได้ว่ะ นอนก็นอน สุดท้ายก็ต้องยอมนอนกอดกันทั้ง ๆ แบบนั้นล่ะ
จนฉันเผลอหลับไปอีกรอบตื่นอีกทีเกือบเที่ยงเลยทีนี้ แถมตื่นหลังเขาอีกด้วย
พี่ทิวลุกไปอาบน้ำแล้วเหลือแค่ฉันที่ยังนอนเน่าอยู่บนเตียง ฉันได้ยินเสียงปิดน้ำและเสียงเปิดประตูออกมา
ร่า
