“เมื่อวานคุณภพกับศักดิ์เขามาพักที่นี่ใช่ไหม” กำนันมะพร้าวรู้สึกทะแม่ง ๆ เลยเอ่ยถามออกไป
“เอ่อ...” สาวใช้นามว่ากลีบบัวอึก ๆ อัก ๆ พอจะรู้ว่าสองหนุ่มเมืองกรุง โดนคุณหนูกับพี่ดาวแกล้งหลอกผีจนวิ่งหนีป่าราบ
“อึก ๆ อัก ๆ อะไรของเอ็ง ทำไมไม่พูด ข้าถามเอ็งอยู่นะ” กำนันมะพร้าวเสียงดังใส่
“ไม่ได้พักที่นี่ค่ะพ่อกำนัน” กลีบบัวตอบแล้วไม่กล้ามองหน้ากำนันมะพร้าว
“แล้วพักที่ไหน” กำนันเอ่ยถามเสียงเข้ม ท่าทีกดดันไม่น้อย กลีบบัวจำต้องชี้มือไปยังบ้านอีกหลังที่อยู่ห่างออกไป
“ไปได้แล้ว แล้วไม่ต้องพูดอะไรกับลูกสาวฉันเด็ดขาด”
“ค่ะพ่อกำนัน” กลีบบัวรีบรับคำแล้วผละจากไป นึกขอโทษมะปรางอยู่ในใจ
“บ้านหลังนั้นของใครเหรอครับ” ภพพันธ์เอ่ยถามด้วยความสงสัย
“บ้านรอรื้อน่ะ” คำตอบนั้นทำให้ภพพันธ์หันไปมองหน้าลูกน้องคนสนิท
ภพพันธ์ได้แต่งุนงง เมื่อเขาได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดี ได้อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า และได้รับประทาน
