“มิรู้รือ ว่าข้าจักทำสิ่งใด” แสนปลดเปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์ออกจากกาย ในขณะเดินเข้าหามณีจันทร์ หญิงสาวเสียหลักล้มลงไปบนเตียง ทำให้แสนขึ้นคร่อมทับร่างของหล่อนเอาไว้อย่างรวดเร็ว
“พี่แสน อุ๊ย! อย่าเจ้าค่ะ” มณีจันทร์ร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อมือหนาของเขากระชากอาภรณ์ของหล่อนออกจากกาย
“เจ้าอยากเป็นเมียของข้ามากนักมิใช่รึ ถึงได้ทำเลวทรามได้ถึงเพียงนี้”
“ข้ามิได้ทำอันใดเลย”
“ผู้ร้ายปากแข็ง”
“มิใช่อย่างที่พี่คิดนะเจ้าคะ”
“จักดีดดิ้นทำไมกันเล่า ข้ากำลังจักตอบสนองให้เจ้าอยู่นี่ไง มิต้องทำท่าทีเหมือนมิอยากเยี่ยงนั้นดอก” แสนบีบปลายคางสวยของมณีจันทร์ จนหล่อนต้องนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ
เรื่องราวของหล่อนกับแสนมันจักมิเป็นเยี่ยงนี้เลย หากปานวาดมิจมน้ำแลหายสาบสูญไป
ทุกคนคิดว่าปานวาดตายแล้ว ศพอาจลอยน้ำไปที่ไหนสักแห่ง และสาวใช้ของปานวาดบอกทุกคนว่าหล่อนผลักปานวาดตกน้ำ
ปานวาดกับแสนรักกัน กำลังจักแต่งงานกัน ได
