The Love You Lost

“Happy 4th Anniversary, Bae!” bati niya sa akin. Inabot niya ang regalo at isang pumpon ng bulaklak. ‘Galak na galak naman ang aking puso dahil sa tuwing pinagdiriwang namin ang espesyal na okasyon na ito ay ginagawa niyang memorable and unforgettable ang lahat. Binibigyan niya talaga ng effort. Kaya’t hindi ako nagsisisi na piliin siyang maging una kong kasintahan. Na pinapangarap kong maging panghabang-buhay kasama siya.’ Pinunasan ko ang butil na luhang nagbabadya na dumaloy sa aking mga mata. “Happy 4th Anniversary, Bae. I love you!” sagot ko. Niyakap ko siya ng mahigpit at hinalikan sa labi. “Thank you so much,” dugtong kong sambit ng maghiwalay ang aming mga labi. Hinawi niya ang ilang hibla ng aking buhok na tumakip sa aking mukha. “I love you more, Bae!” Kaakibat ng saya ang kalungkutan. At sa isang relasyon sadyang magkakambal na ang dalawang iyan. Pilitin mo ‘man iwasan at itama ang lahat, hindi papabor ang lahat ng naaayon sa iyong kagustuhan. ‘Walang perpektong relasyon. Walang perpektong tao.’ “Ilang beses?” tanong ko sa kaniya. Pilit kong tinatatatagan ang aking kalooban. Ang hirap palang i-handle ang confrontation scene katulad nito. ‘Iyong ang dami mong gustong sabihin pero ng kaharap mo na siya? Natameme ka na lang. Ang kaninang iniisip mo na World War 3, hindi nangyari kasi lumambot na ang puso ko at ginustong kausapin na lang siya ng masinsinan.’ “Maraming beses na,” sagot niya. ‘Ang sakit pala talagang malaman ang katotohanan lalo na kung galing mismo sa kaniyang bibig.’ I didn’t expect na ang mga napapanood ko lang sa mga telebisyon na betrayal scene ay nangyayari pala talaga sa totoong buhay. At sa dinami-dami ng tao sa mundo ay sa akin pa nangyari iyon. No wonder wala ng naniniwala sa happy ending and fairytale stories. Kasi hindi na applicable iyon. Dahil ang reality ng mundo ay hindi kasing ganda ng stories na nababasa ko noon. Ngayon kasi mapanakit at siguradong dudurugin ang buong pagkatao mo ng dahil sa pag-ibig. Lumuhod siya sa aking harapan at paulit-ulit na nag-sorry. ‘Mahal na mahal ko siya kaya wala naman akong choice kung hindi patawarin siya.’ “Pangako! Hindi ko na uulitin ang malaking kasalanan na ginawa ko.” Iyan ang kataga ng mga sinabi niya na pinaniniwalaan ko. Buong akala ko babalik ang lahat sa dati. ‘Mali pala ako.’ Kahit alisin mo sa isip at puso ay may panahon pa rin na dedemonyohin ka ng mga nangyari noon kaya’t babalik at babalik lang ang sakit. “Wala ka na bang tiwala sa akin?” suhestiyon niya. Tinitigan ko siya sa kaniyang mga mata. ‘Sa kaniya ba ako walang tiwala o sa aking sarili? Baka naman kasi nilulunod ko na lang ang sarili ko sa insecurities.’ At ang ending? Ako na nga ang walang ginawang mali, ako pa ang nag sorry. Habang tinitingnan ko siya sa malayo ay pinagmamasdan ko ang kaniyang mukha. Iyong mata at labi niya na matagal ng hindi ko nakikitang masaya. Napa-isip ako at napabuntong hininga. ‘May pagkakataon pa kaya na mabuo ang pusong nasira na? May pagkakataon pa kayang maayos ang relasyon na nagkaroon ng lamat at nawalan na ng tiwala sa isa?'