“แต่แปลก เขาปลอมพินัยกรรมขึ้นมา ทำไมไม่ยกทรัพย์สมบัติให้คุณเวชจนหมดละคะ ทำไมถึงให้อาเดชด้วย”
“เขากลัวอาสงสัยไง ถ้าลูกชายคนเล็กได้ไปหมด อาไม่ได้อะไรเลย มันน่าสงสัยไหมล่ะ”
“ก็จริงนะคะ พวกเขาฉลาด” เธอพยักหน้า
“เขาคงคิดว่าจะกำจัดอาทีหลัง แต่อาไหวตัวทัน”
ไหวตัวทันของวรเดชคือไปอยู่กรุงเทพฯ และให้ครอบครัวของวรเวชเสวยสุขคดโกงและทำอะไรร้ายๆ เอาตามอำเภอใจ คนเราเมื่อหยิ่งผยองว่าไม่มีใครจับได้ ก็จะยิ่งทำความชั่วไปเรื่อยๆ และเป็นโอกาสให้หาหลักฐานมัดตัวได้อย่างละหม่อม แต่นั่นก็ต้องใช้เวลาหลายปี เพราะกระบวนการค้ายาของสองแม่ลูกใหญ่พอสมควร ใช่จะจัดการได้ง่ายๆ
“อีกสามเดือนข้างหน้าจะมีจัดนิทรรศการภาพวาดนะตา”
“ว้าว...” เธอตาโต ผุดลุกขึ้นนั่งอย่างดีใจ
“เราฝันอยากจะแสดงฝีมือไม่ใช่เหรอ เอาสิ เดี๋ยวอาจะจัดการให้”
จิตรกรหน้าใหม่ที่ไม่มีชื่อเสียงต้องติดต่อแกลอรี่เอง แต่ธัญสิตานึกขอบคุณที่วรเดชจัดการให้เธ
