เธอพูดหอบๆ ระคนน้อยใจ อยากบอกว่า ตอนนี้เขามีเธอแล้วไง ลืมบัวบุษบาไปไม่ได้หรือ
“ไม่พูดเรื่องคนอื่นนะ มาพูดเรื่องของเรากันดีกว่า”
เตชินท์พูดแล้วค่อยๆ ถอนกายออกจากเรือนร่างสาว ความใหญ่โตหลุดออกมาดังพล่อก!
พร้าวรุ้งครางอืออา เธอเผลอผงกมองกลางกายอย่างอัตโนมัติ ก่อนจะหน้าแดงเมื่อเห็นหยาดน้ำขาวขุ่นไหลซึมออกมาจากร่องสวาท
เตชินท์จัดการกดนิ้วกลางยาวเหยียดเข้าไปในร่องสาว ดันให้หยาดน้ำรักของเขาเข้าไปในกายของเธออีกครั้ง
“เสียดาย หยดออกมาข้างนอกเดี๋ยวไม่ท้อง”
“พะ... พี่เต้ว่าอะไรนะคะ อยากให้รุ้งท้องทำไม”
“พี่ไม่ได้แต่งงาน ก็ไม่มีลูก เธอก็ต้องมาปั้มลูกให้พี่”
“คิดแค่ว่าให้รุ้งเป็นแม่พันธุ์ผลิตลูกให้พี่เหรอคะ”
เธอพูดอย่างน้อยใจ เขาไม่ได้ตอบว่าอะไร แต่นอนหงายลงไป ดึงเธอมากอด
“ถ้าเธอมีลูกให้พี่ พี่อาจจะหายโกรธก็ได้นะ”
เขากระซิบที่ริมหู พราวรุ้งหลับตาซบอกกว้าง ใจเจ้ากรรมกลับคิดไปว่า ถ้ามีลูกให้เ
