“ตอบมาว่าต้องการอะไร หนูไม่หลงคารมคุณง่ายๆ หรอก”
“หลงคารม...” เขาทวนคำสีหน้าปั้นยาก
“ใช่ เ*******ูแบบคุณ หนูรู้ทันหรอกน่า”
ท่าทีเฉลียวฉลาดของเธอทำเอาเขาต้องเกาหัวไปมา
“ตามใจ ฉันอยากส่งเรียนจริงๆ ไม่ได้หวังอย่างอื่น เห็นเธอเป็นหลานของลุงกับป้าที่ดูแลบ้านของฉันก็เท่านั้น”
“จริงเหรอคะ”
เธอหรี่ตามอง เขาไม่ตอบแต่เดินหนีออกมาจากห้องครัว เด็กสาวรีบเดินตามออกมาทันที
“ถ้าคุณจะส่งหนูเรียนโดยไม่หวังผลอะไร หนูก็โอเคค่ะ”
“ยัยเด็กบ๊อง จู่ๆ มากลับลำ” พงศ์พิทัยทำหน้ายุ่ง
“อ้าว... กษัตริย์ตรัสแล้วไม่คืนคำ คุณพูดแล้วก็ต้องเป็นไปตามนั้น”
“ฉันไม่ใช่กษัตริย์” เขาเดินหนี เธอก็เดินตาม
“คุณจะมาพักที่นี่นานไหมคะ”
“ก็หลายวันเลยนะ”
เขาตอบก่อนจะเริ่มเดินสำรวจบ้านช่องโดยรอบ แล้วยิ้มพึงพอใจ มันเรียบร้อยไม่รก หญ้าถูกตัดจนเรียงตัวสวย ต้นไม้ถูกพรวนดิน รดน้ำ ใส่ปุ๋ยจนเขียวขจีออกดอกออกผลเรียกว่าคุ้มกับเงินที่
