ปั้ง~
ณิชารีบดันประตูห้องนอนปิดรวดเร็ว แล้วยังลงกลอนล็อคอย่างแน่นหนา กันไม่ให้ว่าที่เจ้าบ่าวแสนใจร้ายเข้ามาได้
"เธออย่าคิดว่าจะหนีพี่พ้นนะณิชา! เปิดประตูมาคุยกันให้รู้เรื่องเดี๋ยวนี้!" น้ำเสียงเข้มตะโกนเข้ามาภายในห้องนอน เป็นห้องรับรองที่ณิชาเคยมานอนครั้งก่อน
"พี่ไตรเป็นคนบอกณิเองว่าไม่จำเป็นต้องอธิบายให้ใครฟัง ณิเองก็เหมือนกันค่ะไม่จำเป็นต้องคุยกับใคร!" ไม่รู้เลยว่าเมื่อกี้เธอต้องโกรธมากถึงขนาดไหน ถึงมีน้ำตาไหลเปียกบนแก้มเนียนทั้งสองข้าง มือบางรีบนำทิชชู่ขึ้นมาซับให้รอยนั้นหายไป
"ออกมาคุยกันให้รู้เรื่อง โตแล้วอย่าทำตัวเป็นเด็กนะณิชา พี่ไม่ชอบ!"
"ณิก็ไม่ชอบค่ะ คนที่โตแต่ตัวอย่างพี่ไตร!"
"ณิชา!" เสียงเข้มตะหวาดลั่น ยังไม่หยุดที่จะเคาะประตูระบายอารมณ์อย่างเดือดดาลไม่ต่างกัน
"ถ้าณิยังไม่ดีพอก็เชิญไปหาคุณอลิซเถอะค่ะ เรื่องของเราก็แค่งานแต่งงานสมมุติขึ้นมา ไม่เห็นจำเป็นต้องแคร์อะไร
