“หอมจังทำอะไรอยู่น่ะ น้ำอิง....” ศิลารัตน์เดินเข้าไปในครัวเพราะกลิ่นงาและน้ำขิงหอมรันจวนจนใจจนเขาต้องเดินเข้าไปหาภรรยาที่ทำอะไรอยู่ในครัวตั้งแต่เช้า ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ที่บ้านโดยเฉพาะตัวยุ่งอย่างอันปัน ที่ไปเรียนบัลเลย์กับแอนนี่พี่เลี้ยงของเธอ แถมช่วงหยุดยาวแบบคนอื่นๆก็พากันลากลับบ้านไปหมดบ้านหลังใหญ่ๆนี้จึงเหลือเพียงแค่เจ้าของบ้านและศรีภรรยากันสองคน
“บัวลอยน้ำขิงค่ะ”เธอตอบกลับเขาแต่ไม่หันไปมองเขาที่เดินเข้าไปสวมกอดเธอทันทีที่เดินมาถึง
“นี่!ระวังหน่อยสิคะ เดี๋ยวก็โดนหม้อหรอก” เธอดุศิลาที่เข้ามาจุ้น เขาเอาศิลาน้อยถูก้นเธอไปมาอย่างหน้ามึน
“ระวังอยู่แล้วครับ ไหน...บัวลอยน้ำขิงเหรอ อ้อ...”ศิลาพูดก่อนจะยิ้มออกมา “บัวลอยต้องกินกับน้ำขิงใช่มั้ยถึงอร่อย” ยิ้มสดใสนั้นเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มแสนเจ้าเล่ห์ไปทันที
“ใช่ค่ะดีต่อสุขภาพด้วยนะคะ ช่วงนี้พี่ศิลาโหมงานหนักอิงเลยทำให้พี่ทาน นี่ค่ะ ดูแลสุขภาพตัวเอง
