Tulak tulak ko ang wheelchair ni Master habang kami ay lumalabas doon sa malaking gate. Pagkatapos naming mag-almusal ay nagsabi siyang gusto niyang magpaaraw.
Habang tulak tulak ko ang kanyang wheelchair ay di ko naiwasan ang tignan siya mula sa kanyang likuran at sa kanyang ulo pababa sa kanyang batok.
Nakakapagtaka kasi dahil simula ng pumasok ako dito ay hindi ko siya nakitang nag tshirt. Lagi lang siyang naka long sleeve. Pero ngayon nakasuot siya ng puting v-neck tshirt at talaga namang bumagay sa hugis ng kanyang katawan lalo na sa mga braso at balikat niyang may kaunting muscle.
At habang pinagmamasdan ko si Master ay di ko napigilan ang aking pag ngiti. Nasa likuran niya ako kaya malakas ang loob kong ngumiti habang nakatitig sa kanya.
Ipinuwesto ko siya sa bench upang makaupo
