เจษหลับตาแน่น พยายามสะกดอารมณ์ แต่ในอกกลับปั่นป่วนร้อนรุ่มจนแทบระเบิดออกมา แพรวเอื้อมมือมากุมแขนเจษไว้ ยิ้มหวานทั้งที่สายตาแอบจับสังเกตปฏิกิริยาของเขาไม่คลาด
“ม๊าชอบหนูยิ้มหรอครับ？”
“หนูยิ้มก็น่ารักดีนะ”
แม่เจษพูดจบพลางส่งยิ้มให้หนูยิ้มอย่างอ่อนโยน
“บางทีหลังจากนี้ ม๊าอาจจะไม่ชอบยิ้มก็ได้ ”
“เจษว่าไงนะ？”
“เปล่าครับม๊า”
เขารีบเบือนหน้าหนี หันไปสบตายิ้มพอดี ส่วนเธอก็รีบหลบตาเขา
“แพรวก็แค่อยากให้ยิ้มรู้สึกเหมือนเป็นคนในครอบครัว ของเจษกับยิ้มแค่นั้นเอง”
ประโยคนั้นของแพรวทำให้หนูยิ้มช็อกยิ่งกว่าเดิม เหมือนเป็นคนในครอบครัว? หัวใจเธอเจ็บจี๊ดราวถูกบีบจนแทบแตกสลาย
ตลอดมาที่เธอพยายามตัดใจ กลับถูกชะตากรรมเล่นตลกให้ยิ่งเจ็บยิ่งกว่าเดิม ต้องมาเจอผู้ชายที่ทำร้ายหัวใจเธอในฐานะ'แฟนของเพื่อน' และตอนนี้เพื่อนคนนั้น กำลังพาเธอมาอยู่ในวงโคจรเดียวกันอย่างตั้งใจ เจษจ้องหนูยิ้ม ดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธแ
